Frakklandsferð sumarið 2011 - 5. færsla

Dagurinn í gær var fyrsti dagurinn sem var alveg rigningarlaus og raunar var ekki einu sinni skýjað. Það var samt enginn svakalegur hiti en mjög gott þegar sólin skein. Þetta passaði vel við plön dagsins, þ.e. að fara í dýragarð í um það bil eins og hálfs tíma fjarlægð, dýragarð sem heitir ZooParc de Beauval. Maggi hafði suðað nokkrum sinnum á dag að hann langaði í dýragarð: Ég mig langar í dýragaaaarð og tími var kominná að uppfylla þá ósk.

Beauval-dýragarðurinn er svakalega flottur, risastór og þar af leiðandi frekar mikið pláss fyrir dýrin. Það magnaðasta var líklega girðingin þar sem gíraffa, nashyrninga, sebrahesta og antilópur var að finna. Allt svo tignarleg og flott dýr, nashyrningurinn líka. Maggi var hrifinn af flestu en mörgæsirnar, aparnir og kannski gíraffarnir nutu aðdáaunar hans umfram önnur dýr. Hann reyndar gerðist sekur um brot á reglum dýragarðsins, reglufylgjandi móður hans til mikillar gremju. Við fórum tvö inn í litla girðingu þar sem hægt var að labba eftir göngustíg og klappa og koma nálægt geitum, smáhestum og öðrum húsdýrum. Meðfram göngustígnum var eins konar girðing sem Maggi skreið undir og hljóp góðan hring á grasflötinni. Þá voru góð ráð dýr, ekki komst Jónas að sækja hann (annars hefði ég pottþétt sent hann) svo að ég neyddist til að skríða undir girðinguna og sækja orminn. Það má taka fram að hann skammaðist sín mikið eftir að útskýrt var fyrir honum hversu óleyfilegt þetta væri.

Á leiðinni heim ákváðum við að keyra ekki hraðbrautina heldur keyra eingöngu gegnum bæi og þorp. Það var svakalega gaman. Það eru margir flottir bæir á þessari leið, t.d. Contres og St. Aignan. Hefði kannski verið gaman að stoppa þar eða í einhverjum kastalanum en orkuleysi háði okkur eftir marga klukkutíma í dýragarðinum. Eftir kvöldmat heima í landi skelltum við okkur út í hjóla- og labbitúr. Fyrst fór Maggi á lítið hlaupahjól en það var frekar erfitt að hjóla á því á hellulögðum götum Orléans. Því fannst honum ekkert tilvaldara en að við pabbi hans ýttum honum, ekkert sérstaklega þægilegt þar sem um mjög lágt hlaupahjól var að ræða.

Nú er ferðinni heitið út í von um að ná að labba aðeins um og borða Crêpes áður en fer að rigna af krafti. Ætli einhvers staðar sé hægt að fá rúðuþurrkur á sólgleraugu?

Frakklandsferð sumarið 2011 - 4. færsla

Það lítur út fyrir að við séum öll annaðhvort að fá kvef eða komin með ofnæmi, í hið minnsta við Jónas en mögulega Maggi líka. Við lítum alltaf út fyrir að vera afskaplega óhamingjusöm, með tárin í augunum nema þá að fólk álíti okkur hassreykingafólk. Það er auðvitað möguleiki líka. Bara gaman!

Í dag fórum við í hjólatúr meðfram ánni Loire. Við hljóluðum enga svakalega vegalengd enda var stýrið á hjólinu sem ég notaði bilað og dálítið hættulegt að vera með körfu framan á og barnastól aftan á þegar stýrið byrjaði snögglega að beygja í aðra átt en framhjólið. Þetta kom þó ekki að sök, bara olli því að við ákváðum að fara ekki mjög langt. Við vorum skemmtilegir foreldrar aldrei þessu vant og eyddum góðri stund á tveimur leikvöllum, Magga til mikillar gleði. Hér eru sjóræningjaskip á öllum leikvöllum, sem passar vel þar sem drengurinn segist vera besti stýrimaður í heimi, eins og Pingó í Rasmusi Klumpi. Það var kannski ágætt að stýrið var bilað, þar sem við styttum dvölina þarna við ánna í annan endann og komum þannig í veg fyrir að verða holdvot þegar byrjaði að rigna, við urðum bara þó nokkuð mikið vot. Rigningin fór reyndar ekkert í taugarnar á besta stýrimanni í heimi, sá sofnaði í hjólasætinu þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir til að halda honum vakandi.

Eftir svefnpásu héldum við svo á rölt um bæinn, keyptum skóbúnað á Jónas og versluðum í matinn hjá afskaplega hressum afgreiðslumanni í Carrefour sem lagði sig fram við að bera allt fram á ensku, vildi greinilega æfa sig...törtí fæv sagði hann og horfði á mig spyrjandi til að vita hvort þetta væri rétt hjá honum. Við elduðum svo kúskús og kjöt og hengum í sófanum og reyndum að brjóta eins og einn myndaramma. Nóg að gera í la France!

Frakklandsferð sumarið 2011 - 3. færsla

Magnús hefur lært nýjan sið hér í Frakklandi af stráknum sem við sáum á kínverska staðnum, það er alveg augljóst. Í dag fórum við í nýja hringekju og þegar ég segi drengnum að þakka fyrir sig (segja merci) grípur kappinn í höndina á hringekjustjóranum og ropar út úr sér einu stykki af merci. Sagan endurtók sig svo þar sem við fórum að borða, nema hvað að starfsmaðurinn þar vissi ekki hvernig hann átti að bregðast við þessu undarlega barni.

Annars tókst okkur að heimsækja garð Louis Pasteur - sem er svakalega flottur - og skoða dómkirkjuna hér í dag. Dómkirkjan er falleg bygging og þar inni voru alls konar gripir til sýnis, mögulegt að kveikja á kertum og eins voru myntir með ásleginni mynd af kirkjunni til sölu. Ég man hvað mér þótti svona myntir flottar þegar ég fór til Frakklands fyrir um það bil tíu árum. Sigga keypti fleiri en eina svona mynt og gott ef ég splæsti ekki líka í svona. Alveg frábært að eiga í minjagripasafni - eða ekki. Magnús var heldur hávær í kirkjunni enda var hann að leita að Séra Jóni. Ég er ekki alveg pottþétt á því hvern um var að ræða en eftir miklar vangaveltur höfum við komist að því að hann sé að leita að prestinum í Grænadal, þ.e.a.s. Reverend Timms úr Póstinum Páli. Líklega er hann kallaður Séra Jón í íslenskri þýðingu. Því miður var leit Magnúsar árangurslaus, enginn prestur lét sjá sig í kirkjunni - kannski sem betur fer, en það er alveg ljóst að hann gaf ekkert eftir við leitina.

Síðdegis fór að rigna svo að við hálffestumst uppi í íbúð, dottuðum, lásum og Magnús reyndi að finna sér dót að eyðileggja. Svo lásum við að sjálfsögðu um voðaverkin í Noregi, mjög sorglegt allt saman. Við skruppum reyndar út nálægt kveldi til að kaupa vatn, og þar reyndi á málleysið. Afgreiðslukonan reyndi að segja eitthvað við okkur (annað en takk, gjörðu svo vel og bless) en ég skildi ekki bofs. Fúlt, fúlt. Verkefni kvöldsins eru svo púsl sem eru svo hrikalega erfið að ég gafst upp. Það vantar alveg afþreyingu fyrir fávita hér í hús. Allt hérna er hugsað fyrir hugsuði, sem sé ekki fyrir okkur. Góða nótt!

Frakklandsferð sumarið 2011 - 2. færsla

Letilífið heldur áfram hér í Orléans og spurning hvort ekki þurfi að venja okkur af þessari leti. Sólarhringnum hefur verið snúið við hjá Magnúsi sem í kjölfarið sefur aðeins lengur á morgnana, svo lengi í morgun að Jónas var kominn á fætur á undan honum. Eftir að hafa borðað morgunmat og eytt óeðlilega löngum tíma í að koma okkur í sturtu og föt héldum við í labbitúr. Við gerðum tilraun til þess að finna stað sem selur ódýrara crépes-pönnukökur en þrjósku minnar vegna fundum við ekki staðinn fyrr en í síðari labbitúr dagsins. Pönnukökurnar bíða því betri tíma, sem líkast til verður á morgun.

Ferðinni var svo heitið í hringekju sem stendur á risastóru torgi. Þetta er rosalega flott gamaldags hringekja, meðal annars með hestum sem lyftast upp og niður. Það þarf vart að tilkynna að Magnús er stórhrifinn. Við nýttum því strax annan af miðunum sem franska fjölskyldan skildi eftir handa honum. Maggi rétti starfsmanninum miðann orðalaust enda skildi hann ekki orð af því sem maðurinn reyndi að tala við hann og hóf svo að skríkja af ánægju. Hann skríkti hálfa leiðina í hringekjunni og grét svo þegar átti að halda burt. Við náðum aðeins að deyfa sorgina með því að skoða skó í skóbúð og smám saman hætti hann að hugsa um þetta, þó staðráðinn að prófa hringekjuna sem fyrst aftur. Við gerðum það raunar síðar um daginn, og ekki var gleðin minni þá. Við sjáum fram á að þurfa að splæsa í hringekjuferð í hvert skipti sem við göngum þarna fram hjá, sem sé um það bil tvisvar á dag.

Annars gengum við eiginlega bara um í allan dag, gengum um bæinn og skoðuðum mannlif, hús og búðarglugga, gengum meðfram Loire-ánni og settumst þar á stétt og fengum okkur hressingu. Við gerðum einnig slæm kaup, keyptum minniskort í myndavélina á kostakjörum en uppgötvuðum svo að það var of stórt og líklega fullkomið fyrir myndavélina okkar svo að við héldum aftur í sömu búð síðdegis til að kaupa kort sem virkar. Ef einhvern vantar SDHC minniskort, þá er um að gera að blikka mig. Eins keypti Jónas ódrekkandi rauðvín, og við mat sem að hluta til var frekar slappur. Við fórum nefnilega á kínverskan veitingastað í hádeginu og borðuðum þar að hluta mjög ljúffengan mat en að hluta hálfvondan. Þjónustan var samt afskaplega skemmtileg, þjónarnir reyndu að eiga samskipti við Magga, prófuðu að tala við hann hollensku en það virkaði lítið. Því kenndi ég honum að segja takk og benti honum svo á að herma eftir frönskum gæja á næsta borði. Sá var líklega fimm sinnum eldri en Maggi og kunni því alla kurteisissiði upp á tíu. Hann setti servíettu í hálsmálið - nokkuð sem mér tókst að fá Magnús til að apa eftir, og tók svo í höndina á þjóninum og þakkaði fyrir sig. Maggi gerði slíkt hið sama, enda orðinn sprenglærður í franskri tungu, greip í höndina á þjóninum sem var alveg óviðbúinn og splæsti einu Merci á kauða. Heimsmaður á ferð!

Við vorum líka bómullarforeldrar í dag. Fórum nefnilega á leikvöll síðdegis til að skemmta litla rassi. Leikvöllurinn var inni í hálfgerðum hundagarði en leikvöllurinn sjálfur var girtur og lokað með hliðum beggja vegna. Eftir ágæta stund við leik, kom allt í einu maður inn á leikvöllinn og stóð þar. Við Jónas fengum bæði voðalega slæma tilfinningu fyrir þessu eftir að maðurinn hafði staðið góða stund og ekki virst eiga neitt erindi þarna. Það endaði því með því að við flúðum leikvöllinn frá manni sem ábyggilega ætlaði að hitta vin sinn eða lítil frændsystkini. Gott að vera með ofsóknaræði.

Annars hélt rigningin sig víðs fjarri frá því í morgun og þar til í kvöld og sólin náði meira að segja að gægjast gegnum skýin. Uppáhaldsorðið hans Magga þessa dagana er að sóla sig og hann segist sóla sig eins og amma í Sólheimum. Hann missti þó því miður af sólarglætunni en náði kannski nokkrum geislum í kerruna þar sem hann svaf. Það er þó hæpið að nokkuð verði af sólbaði á morgun, það virðist ætla að rigna allan daginn. Líklega hefðum við frekar átt að pakka sjóstökkunum okkar en sólarkreminu...

Frakklandsferð sumarið 2011 - 1. færsla

Það er svo gaman að eiga dagbók úr ferðalögum, svo að ég ætla að gera tilraun til að skrifa örlítið um dagana í Frakklandi. Ég hef hingað til skrifað um nokkrar ferðir á þessa bloggsíðu en nú hefur aukaferðalangur bæst í hópinn svo að líklega verður mikið skrifað um hann og hans upplifun.

Við flugum með Iceland Express að morgni 19. júlí. Eftir hryllingssögur af flugfélaginu í fjölmiðlum að undanförnu, bjuggumst við ekki við einu né neinu og gerðum nánast ráð fyrir seinkun. Seinkun varð vissulega á fluginu, líklega klukkutími eða einn og hálfur. Það gerði þó nákvæmlega ekkert til enda lá okkur ekki sérlega á að komast á áfangastað. Það kom á óvart að nóg pláss var fyrir fætur, mögulega vorum við heppin að sitja framarlega og eins var afskaplega ljúft að fá Ipad að láni endurgjaldslaust fyrir Magga og okkur. Vonum að heimferðin verði jafngóð.

Einkasonurinn hegðaði sér óaðfinnanlega alla ferðina. Þægilegri ferðafélaga er eiginlega ekki hægt að hugsa sér. Hann vaknaði þegar við héldum á honum út í leigubíl og sofnaði ekkert aftur fyrr en við vorum að lenda í París. Honum þótti afskaplega spennandi að fara í rútu en var ekki alveg nógu sáttur við að bílstjórinn var ekki með bílbelti. Hann hikaði ekki við að gera athugasemdir við það, enda eiga jú ALLIR að vera með belti, en bílstjórinn annaðhvort heyrði ekki í honum eða þóttist ekki heyra. Mikill reglumaður á ferð. Sem betur fer svaf Maggi af sér þar sem við ferðuðumst í troðfullri neðanjarðarlestinni með tugi kílóa af farangri auk kerru og eins var ég afskaplega þakklát konunni sem eiginlega píndi mig beint í sitt sæti þegar hún stóð upp, jafnvel þótt ég þyrfti að klofa yfir annað sæti til að troða mér fram hjá öðrum farþegum í lestinni. En ég vildi jú hlýða. Við komum rúmlega sjö til Orléans og við tók labbitúr til að finna íbúðina með allt draslið í eftirdragi. Það var mjög jákvætt að stytt var upp en á móti okkur hafði tekið hellidemba á flugvellinum.

Íbúðin sem við búum í hér er frekar ólík því sem við eigum að venjast. Hún er á efstu hæð í eldgömlu húsi í þröngri götu sem er víst ekki bara göngugata en lítur samt út fyrir það. Lofthæðin er svakaleg og meira að segja að hluta á tveimur hæðum. Heima hjá okkur er alveg ágætlega mikið af dóti og drasli (oft meira en góðu hófi gegnir) en hér er mínimalismi bannorð. Það er fullt af myndum og teikningum á veggjum, leikföng í nokkrum stöðum og alls konar smádót. Svo eru bækur úti um allt, í tvöfaldri röð í flestum bókahillum, á klósettinu og í bunkum á gólfinu. Þetta hljómar dálítið ýkt en þetta er eins konar skipulögð óreiða og alls ekki slæmt, bara mjög kósí og góð tilbreyting.

Maggi kann afskaplega vel við sig hér og var ekki lengi að sækja lítið hljómborð, draga það inn í stofu og setja við hljóðfæraleik. Þetta er eiginlega eins konar skemmtari svo að Maggi situr og spilar og dillar sér í takt. Engin þörf á annarri tónlist hér. Eins talar þetta einstaklega skemmtilega leikfang þegar Maggi er ekki að spila, spyr hvert hann hafi farið á frönsku. Verst að hann skilur það ekki.

Við náðum að taka okkur góðan göngutúr í dag og versla inn áður en við fórum inn aftur í hádegismat og eftirmiðdagslúr. Þegar við vöknuðum aftur ætluðum við að reyna að ná að vera aðeins úti áður en aftur myndi byrja að rigna. Það mistókst allhrapallega. Við löbbuðum vissulega heillengi um áður en demban hófst en svo festumst við eiginlega undir trjám í tómum garði og biðum eftir að rigningunni slotaði. Það gerðist ekkert. Maggi naut sín samt í botn, hljóp um allt á pollabuxum og reyndi að ákveða hvaða vagn hann myndi velja í hringekjunni þegar búið væri að opna hana. Við ákváðum á endanum að labba af stað heim en það hætti eiginlega ekki að rigna fyrr en stuttu áður en við komum heim í land eins og Maggi kallar íbúðina. Á morgun verður stuðs við norsku veðurspána og reynt að vera úti við fram að hádegi þegar byrja á að rigna að nýju.

Góða nótt!