El viaje a Sviðnur

La verdad es que se ma han quitado las ganas de escribir sobre mi viaje a Sviðnur, la isla de la familia de Freyja a la que visitamos el fin de semana pasado, pero hay que escribir algo, supongo. Fuimos los tres, Jónas, Freyja y yo, el viernes pasado. Estuvimos hasta el domingo en la isla intentando ayudar a los padres de Freyja en construir una casita. A Freyja y a mí, sólo nos dejaron hacer cosas que luego no se verían, pero estaba muy bien, como se ve en las fotos, se nos daba bien usar el taladro y aún mejor las pausas. Me lo pasé genial y descubrí un lado precioso de mi país. Mirad las fotos, son mejores que mis palabras.

Fotos / Myndir

Hay fotos de Islandia en los enlaces de al lado: Fotos de Islandia, Fotos de Sviðnur y también algunas más de Madrid . Nýjar myndir, sjá linka hér við hliðina á: Fotos de Islandia, Fotos de Sviðnur og einnig fleiri myndir frá Madrid.

Á íslensku fyrir þá sem kvarta og kveina

Jæja, ég ákvað að segja frá í stuttu máli um hvað síðasta færsla fjallaði. Þar talaði ég nefnilega um fund okkar Gaels García Bernal og þakklæti mitt í garð móður minnar. Svo var það nefnilega að ég var stödd niðri í Norræna félagi fyrir nákvæmlega viku síðan, þegar móðir mín hringdi í mig og sagði mér að hlaupa niður á Café Oliver að sjá Gael. Til að gera stutta sögu enn styttri, þá fór ég þangað sá manninn, féll í stafi en þorði ekki að tala við hann. Og nú er ég mömmu ævinlega þakklát fyrir að vera svona glögg að þekkja hann og að hafa hringt í mig og sýnt þessu áhuga sem grúppía hefði verið stolt af. Þetta virðist ætla að verða mikið frægumannasumar. Fyrst talaði ég við Viggo Mortensen í símann, svo sá ég Gael og um helgina glytti aðeins í Björk úr leigubílnum sem hún sat í. Sá hana samt illa, viðurkenni það.
Annars er ég glöð að sjá veðrið batna örlítið, þótt ekki hafi ég svo sem kvartað og alls ekki þótt það jafnslæmt og fólk vildi meina. Reyndar sit ég inni á skrifstofu allan daginn en það er fínt að geta sest út til að borða hádegismatinn og sleikja sólina örlítið. Vonandi verður veðrið jafngott um helgina þegar við Freyja, og mögulega einhverjir fleiri, förum út í Sviðnur að stunda þrælavinnu.

La madre del año

No es que lo haya dudado mucho en el pasado, pero ahora está claro: ¡mi madre es la mejor! Ya conté en mi blog antes, creo, que mis padres habían aceptado a Gael García Bernal como su yerno pero nunca me imaginé el interés por él que tenía mi madre. Hace unos días la gente empezó a hablar de que el yerno de los sueños (de mis padres) estuviera en Islandia. Me alegré pero al mismo tiempo lo dudé. El miercolés salió en el periódico, no obstante, así que dejé de dudar. Soñé con encontrarme con él pero pensaba que no iba pasar hasta el miercolés por la noche. Yo había ido a la Asociación Nordica que está por el centro y mis padres a cenar en un restaurante/café. Llevaba un rato allí cuando mi madre me llamó hablando en códigos para decirme que Gael acababa de entrar en el restaurante y que viniera ya. Tardé unos dos minutos en llegar, porque me fui corriendo y allí lo vi. Lo vi, lo vi, lo vi. Sin duda es el hombre más guapo del mundo, con unos ojos preciosos. Es pequeñito pero perfecto. Estuve en el café un rato con mis padres y mi madre me convenció irme a los servicios mientras él estaba pero Gael tardó tanto en el baño que no llegué a cruzarme con él allí. Decidí no hablar con él (a pesar de que mi madre intentara convencerme de lo contrario) por timidez pero también porque seguro que para él lo peor es cuando la gente le molesta mientras cena tranquilamente en un país en el quinto coño. Otro día hablaremos...espero. Pero de verdad, tengo la mejor mamá del mundo, no sólo lo reconoció sino que me llamó y le pareció la cosa más normal del mundo que me viniera para allá ya. Takk mamma!

Vöknuð

Ég er farin að halda að síminn minn sé með vírus, og að þetta sé vírus sem gengur. Þegar sprengt var í hverfinu mínu í maí og ég reyndi í ofboði að ná í Evu og Jordi, sem voru heima, sagði Jordi mér að síminn hans hefði látið á hálfklikkaðan hátt. Hann hringdi í sífellu án þess að nokkur maður væri að reyna að hafa samband við hann og ekki var hægt að slökkva á þessu. Reyndar tókst það á endanum og sama var hjá mér í morgun. Klukkan tíu í morgun sendi Freyja mér sms, sem ég vaknaði við en í kjölfar sms-ins heyrðist ískurpíp úr símanum mínum. Ég vissi ekkert hvaðan þetta hljóð kom, enda úldin í morgunsárið, en eftir að hafa útilokað möguleikan á loftvarnarflautum (ég panikkaði örlítið) og hlustað eftir hljóðum úr tölvunni minni og öðrum nálægum raftækjum, áttaði ég mig á því að þetta var síminn. Ætli Vodafone séu með svona trikk svo að viðskiptavinir þeirra vakni snemma og hafi þar með meiri tíma til að hækka símareikninginn? Ég er að minnsta kosti nokkuð viss um að ég hef ekki áhuga á að eiga slíkan vekjaraklukkusíma enda algjörlega óeðlilegt að vera á fótum svona snemma morguns á laugardegi.

Óreiða í garðinum

Ég er búin að ákveða það að ég mun fá mér hús með garði og vitanlega garðyrkjumann. Haldið þið ekki að íslenskir garðyrkjumenn séu jafnsætir?

Noches interesantes en Reykjavík

Mi vida se vuelve más interesante cada día. Pasé el fin de semana viendo la tele, y cuando digo viendo la tele quiero decir viendo la tele porque me quedé en frente de la pantalla los dos días sin pausa. La razón no era sólo el aburrimiento sino también que el novio de Sigga y ella me consiguieron una serie de Desperate Housewives, la serie que empecé a ver en España. ¡Me encanta! El jardinero está casi igual de bueno como Gael García Bernal (er hann á Íslandi?) y los personajes....me gustan todos. Sí, es una obsesión, una obsesión nueva. Habiendo terminado el último episodio de la serie mientras tumbada en la bañera esta tarde, decidí salir un rato con Eva y Freyja esta noche. Hicimos lo que en islandés se llama að rúnta, que significa que vamos en coche por la calle principal y por los sitios de Reykjavík que nos surgen. Esta noche hemos ido al sitio donde trabaja Jónas para ver los barcos y los carros allí, creo que de verdad necesitamos buscarnos nuevos hobbys o bien...salir de la isla...YA.

Breytingar

Ég sagði upp sumarvinnunni eftir tæpar tvær vikur í starfi. Ástæðan var ekki sú að sorptímarit landsins voru farin að hafa samband, heldur önnur. Held samt að ég fari ekkert nánar út í hana. Ég er komin með aðra vinnu en er ekki alveg viss hvenær ég byrja, líklega bara á miðvikudaginn þar eð ég þarf að reyna að troðast að hjá vingjarnlegum tannlækni á morgun til að mér verði eitthvað úr verki á næstu dögum í stað þess að engjast um af tannpínu. Á morgun ætla ég því að vera í fríi og hef þvílík plön fyrir daginn að vika myndi ekki duga. Jæja, nú er ég leiðinleg og hætti bara þessu röfli.

¿El más guapo?

Blackie ya es famoso, pero quería probar si eso de "imageblog" funciona y pensé que Blackie sería la victima perfecta para ello. Para los que no sepan, Blackie es el perro de la familia García-Vermeulen y vive en un pueblo de Madrid llamado Soto del Real. Es un perro muy...cómo lo puedo decir..muy vivo y le gusta mucho jugar.

Húrraaaaa

Ég talaði spænsku í vinnunni :) :) :)

¡Qué bien huele!

La oficina huele a caramelos...mmmm...La razón es una fabrica de caramelos que está aquí al lado. Ahora yo quiero algo dulce...

Otro día más sin hacer mucho

Creo que poco a poco me volveré loca aquí en este trabajo, si trabajo es la palabra adecuada. Hasta ahora me parece que no he hecho nada, todo lo que hice hubiera podido hacer en un día normal en un sitio donde hay algo de hacer. No me gusta nada. Las veces que he hecho algo, por ejemplo hablado con clientes, he tenido mala suerte porque eran unos malhumorados, y yo tampoco sé lo bastante para atender bien a los clientes...nadie me enseña nada. :( Me siento otra vez como cuando tenía entre 14 y 16 años y trabajaba en una oficina....

Kit de puta

Pensé tener buenos amigos en Islandia pero ahora no sé que pensar, la verdad. Ayer, Eddpedd y Jónas me dieron mi regalo de cumpleaños, con unos meses de retraso. Es siempre divertido cuando recibes un regalo más tarde, y esta vez no era una excepción. El regalo, sí era muy divertido, pero no sé qué piensan mis amigos de mí, la verdad. Me regalaron un kit de puta, es decir una caja llena de cosas para personas intersadas en la vida de puta, o bien a las que les gusta ligar, etc. En la caja había muchas cosas; un tanga, pintalabios rojo, laca de uñas (de color rojo por supuesto), un paquete de condones, tatuajes para las uñas, test de embarazo y por último...unas esposas. ¡Qué regalo más bonito...y útil!

Ellismellir

Ég er satt best að segja farin að halda að við í vinahópnum mínum séum farin að eldast. Þessi skoðun mín kemur fram þrátt fyrir það hversu augljóst er að ég virðist afar ungleg, ef marka má vinnufélaga mína sem báðir héldu mig sautján eða átján ára. Afmælispartýið hennar Freyju, sem ég þakka henni og hrósa fyrir, bar vitni um að ellin er farin að síga á. Við systir og Eva, ásamt Jónasi, vorum síðust af vettvangi og klukkan var rétt rúmlega eitt. Og við vorum ekki á leið niður í bæ, neeei, allir á leið heim í ból og sjálf var ég svo þreytt að ég sofnaði í öllum fötunum um leið og ég kom heim.
Svo að ég fari úr einu í annað þá fannst mér svakalega fyndin fréttin um að Finnum hefði sárnað ummæli Berlusconi um matarmenningu lands síns. Hann sagði Finna ekki einu sinni vita hvað proscuitto væri og því væri eina vitið að matvælastofnun nokkur hefði aðsetur í stígvélalandinu. Dauðasynd það! Það verður gaman að vita hvort Finnar muni raunverulega sniðganga ítalskar vörur það sem eftir er sumri...ég er að spá í að senda skilaboð á Finnana mína í Madrid og benda þeim á þetta. Þær myndu þá pottþétt sniðganga Ítali...:)

La vuelta

Bueno, ya he vuelto a la tierra helada. Por supuesto no etá helada ahora...o por lo menos no la parte en que estoy yo. El viaje estuvo bien, aunque yo como siempre me quedé inconsciente casi todo el vuelo durmiendo como un bebé. Mis padres me recogieron al aeropuerto junto con mi primita, Eva. Estaba realmente bien volverlos a ver, y poderle hacer cosquillas a Eva.
Desde que volví no he hecho gran cosa. El primer día fui a la piscina porque hizo muy buen tiempo y el día después empecé a trabajar. Ahora estoy en el trabajo, lo cual demuestra lo ocupada que estoy. Es lo que más odio no tener nada que hacer en el trabajo. Jooo....

Jei

Ég er búin í prófum!!! Og ég svitna eins og svín...
He terminado los examenes. Y estoy sudando como una cerda...

Ást í loftinu

Á sídustu dögum mínum hér í Madrid er ég búin ad uppgötva hvernig best er ad ná sér í mann. Vitanlega er margt sem hafa ber í huga en ég hef í thad minnsta fundid adalhözzlstadinn, almenningssamgöngur borgarinnar. Ég er kannski ekki sú fyrsta í fjölskyldunni til ad kynnast karlmönnum á thessum vettvangi; Sigga fraenka kynntist nú víst honum Golla sínum í straetó og ónefndur fjölskyldumedlimur hözzladi í leid númer fjögur thótt ást sú hafi nú ekki leitt til hjónabands. Um helgina hef ég verid óskaplega dugleg í ástarleitinni í metróinu. Madur nokkur tók sig til ad mynda á tal vid mig á laugardaginn vegna thess ad ég var ad lesa ljód. Hann spurdi mig hvort thetta vaeru ljód sem ég vaeri ad lesa og fór ad raeda bókmenntaáhuga minn. Ég benti manninum pent á ad ég vaeri ad lesa thetta af illri naudsyn, ég myndi aldrei lesa ljód í metró nema af thví ad ég vaeri ad fara í próf á mánudaginn. Spjölludum vid svo góda stund thar til ég laumadi mér út á minni stöd. Sýnir hve metró er frábaert stadur til ad hözzla, haegt ad fara út thegar manni hentar án thess ad thad líti illa út.
Thetta dugdi nú samt ekki fyrr sama dag thegar ég var líka í metró (hafdi ruglast alvarlega á leidinn upp á rútustöd og fattadi ekki fyrr en eftir fimm stödvar ad ég var ad fara í vitlausa átt, thurfti thví ad snúa vid og fara allt til baka, asni!!!) og madur nokkur horfdi adeins á mig thar sem ég stód tilbúin ad fara út. Madurinn fór svo út á sömu stöd og gekk nánast vid hlidina á mér en tók sig svo á tal vid mig. Hann sagdist hafa séd mig kvöldid ádur í Aluche, ad ég hafi líklega verid á leid í partý med vinahópnum mínum. Ég horfdi stórum augum á manninn enda hafdi ég verid thar daginn ádur á leid í partý (vid vorum vel á minnst ekki einu sinni nálaegt Aluche) og hann sagdist hafa tekid eftir mér og langad ad tala vid mig en ekki getad né thorad thar ed hann thurfti ad fara med vini sínum og ég var jú med vinahópnum mínum. En honum thótti thad nú aldeilis heppni ad hitta mig og geta talad vid mig. Samskipti okkar voru reyndar af skornum skammti thar ed ég skildi ekki ord af thví sem hann sagdi og ég veit ekki hvort hann skildi mig. Einhverra hluta vegna gerdi ég thau reginmistök ad láta hann fá símanúmerid mitt (hugsadi ad ég fer hvort ed er heim eftir örfáa daga) og núna hringir madurinn sí og ae thrátt fyrir ad ég hafi bent honum kurteislega á í gaer, thegar ég svaradi símtali hans, ad ég hefdi engan tíma til ad hitta hann, vaeri afar upptekin vid prófundirbúning. Eflaust hefur hann ekki skilid thad...Kannski er ég bara asni ad druslast ekki til ad svara honum. Vid gaetum kannski gift okkur og átt gott líf í Nígeríu.

No puedo, todavía no

Se acerca el fin, no el fin del mundo pero casi. Me voy a casa. Hay pocas cosas que me apetecen meros en este momento pero así es la vida. Hay que ver lo positivo de volver a casa, veré a todo el mundo, podré dormir en mi cama y saldré de este país macrosauna. Creo que me va a gustar el frío por primera vez. Lo peor de todo son las despedidas. La semana pasada nos despedimos del estadounidense Glenn, aka Sr. Hump, y fue el comienzo de un sentimiento horrible en mi tripa. Me di cuenta de que ya me iba. Lo de ayer fue aún peor. Tuve que despedirme de Hel y Lee, mis finlandesas favoritas, (otros lectores finlandeses de esta página = nadie, os quiero mucho también) y fue horrible. Como soy una vikinga fuerte, no lloré pero me sentí muy triste y casi grité al hombre que intentó hablar conmigo en el autobús (da igual, era un borracho antipático). Siempre me han gustado los cambios, pero ya no, quiero tener a mis amigos cerca...lo malo es que ahora están por todas partes. Mañana vamos a celebrar nuestro último examen (jo, debería estar estudiando en vez de escribir en mi blog) y despedirnos del resto de la gente. Va a ser una pesadilla. No voy a poder despedirme de Dani, Cla, Jordi....me entran ganas de llorar sólo pensando en ello....bahaaahha. ¿Adónde he ido la Alma fuerte que se reía en momentos de despedida?

Hae, hó og jibbíjei og jibbí...

Fúff, ég er illa sofin á thessum thjódhátídardegi sökum ritgerdarvinnu fram á nótt. Hlíf greyid hefur ekki komid heim til sín í tvo daga vegna ritgerdarinnar en vid skiludum henni loksins í dag, alls 42 bladsídur af einhverju rugli. Á mánudaginn er sídasta prófid en ég aetla samt ad fara út í kvöld og halda thjódhátídardaginn hátídlegan. Góda skemmtun!

INSOMNIA

Ég held ég fari bara ad gráta. Ég get ekkert sofid....hjálp!