Fréttir úr hórustraeti

Ég er ad kafna úr hita og gleymi thví ábyggilega ad skrifa allt thetta skemmtilega sem ég aetladi mér ad skrifa, já, skellum skuldinni á hitann, gód hugmynd. Allt gengur annars vel. Ég er búin ad fara í skólann tvisvar sinnum, thótt annad skiptid hafi reyndar verid til lítils. Thad kemur mér satt best ad segja á óvart hversu vel er tekid á móti skiptinemunum en reyndar hafdi ég enga trú á Spánverjunum í theim efnum svo ad eflaust eru móttokurnar ekkert konunglegar midad vid adra háskóla, engu ad sídur er ég sátt. Íbúdin er fín, thrjú herbergi, bad, stofa og eldhús med búri, frekar lítid allt en í gódu lagi. Herbergid mitt er pínulítid og húsgognin fremur ljót en thar er nóg geymslupláss og gód adstada til ad lemja hofdinu upp í hilluna sem er fyrir ofan rúmid mitt :) Hverfid sem ég bý í virdist vera talsvert flottara en thad sem ég bjó í ádur (Eva getur sagt fólki frá dekkstu hlidum thess) eda thetta fannst mér a.m.k. thangad til í gaerkveldi. Thá fórum vid Jordi í gongutúr eftir kvoldmat til ad henda rusli og sáum mann hinum megin vid gotuna ad tala í gsm-síma. Madurinn hefur líklega verid úti í somu erindagjordum og vid nema ad einhver hefur hringt í hann og líklega hefur samtalid dregist a langinn thar sem madurinn var ad PISSA Á GANGSTÉTTARBRÚNINA!!!!! Ég sá m.a.s. á honum tillann....óóógóóó. Aldrei aftur mun ég ganga í bleytu á gangstéttum Boltañastraetis.

Kóngsins Kaupmannahöfn

Satt best að segja hef ég ekki kynnst þessari borg nokkurn tímann að ráði og þetta stutta stopp mitt á ekkert eftir að kynna mig betur en ég átta mig betur og betur á því þegar ég stoppa hér í mýflugumynd að mig langar að koma hingað og vera í svona viku. Þetta er svo falleg borg og skemmtilegt mannlíf. Óli og Sunna tóku á móti mér eftir erfiða flugferð (sökum örlítillar ókyrrðar og sparkóðrar lítillar stúlku sem sat fyrir aftan mig, og já hún og bróðir hennar voru afar hávær í þokkabót) og við fórum út að borða á ítölskum stað nálægt stúdentagörðunum sem þau búa á. Staðurinn var allt í lagi en þjónarnir reyndar bara felu-Ítalir, a.m.k. hluti af þeim sem talaði spænsku en ekki ítölsku. Eftir matinn hjóluðum við svo niður í bæ og kíktum á kaffihús og bar sem var nokkuð kósí. Nú ætla ég að hátta mig og biðja til Guðs að ég verði ekki rukkuð fyrir yfirvigt á morgun, man nefnilega ekki hvort taka má fimmtán eða tuttugu kíló hjá Maersk Air.

p.s. Gleymdi að segja að ekki varð úr ósk minni með myndarlega flugmanninn. Meðleigjandinn verður Dolores, Bandói sem starfar sem enskukennari. Spennandi...

Gleði helgarinnar

Já, þetta var góð helgi þó svo að ég hefði kannski mátt koma meiru í verk. Á föstudagskvöldið var ég reyndar bara heima, skrapp til ömmu og fékk svo Elsu frænku í heimsókn að glápa á videó. Á laugardaginn þurfti ég að vakna fyrir allar aldir enda mikilvægt verkefni framundan. Við Jónas (og reyndar Sigrún Þöll líka) höfðum nefnilega ákveðið að gera tilraun með að ná í miða á Damien Rice tónleika, sem haldnir verða næstkomandi fimmtudag. Til að gera ekki svo langa sögu enn styttri þá náðum við miðum og ég er mjög spennt! :) Eftir raðarbið fór ég að vinna og um kvöldið var svo stórteiti hjá Jónasi hinum títtnefnda. Veislan sú var hin besta og útferðin á eftir ekki síðri. Við Sigrún Þöll og Jónas entumst lengst, ef til vill til þess að fagna miðunum fyrrnefndu. Á vegi okkar varð margt manna; sæti skiptineminn (þeir eru reyndar ábyggilega fleiri en einn...) var á Dillon og stelpa sem var í sama grunnskóla og ég spurði hvort ég héti ekki örugglega Rósalind eða eitthvað álíka. Á Hlölla varð Jónasi mjög til vina með stúlku um þrítugt sem var mikill mjólkuraðdáandi og helst vildi hún súkkulaðibragð af mjólkinni...hehehe (les: snobbhlátur). Sunnudagurinn var ekki slæmur heldur en þreytan reyndar talsvert. Finnur tók á móti mér í vöfflur og svo eldaði ég lax og bauð ömmu og Elíasi í mat. Eftir mat fórum við Elsa svo í bíó á frímiðum á myndina „The Girl next Door”, sem er afar skemmtileg, mér til mikillar undrunar. Jæja, þá vitið þið það þó svo að þið hafið eflaust engan áhuga. :)

Complete kjafteid

discover what candy you are @ quiz me

Samkvæmi

verður haldið að Kleppi föstudagskvöldið 24. september næstkomandi. Fyrirhuguð er mikil gleði og enn meiri glaumur og er öllum sem vettlingi geta valdið boðið að mæta. (Ég vil nefnilega helst ekki fá fólk sem er svo aumt að það getur ekki haldið á vettlingi, það þýðir nefnilega eflaust að ég þurfi að bera viðkomandi upp stigann og ég bara nenni ekki slíku). Nánari útlistingar á veislunni munu berast síðar en vinum og vandamömmum er bent á að taka daginn frá.

Tíminn líður hratt á gervihnattaöld

og það styttist óðum í brottför. Allt er svo að segja klárt nema þessir billjón hlutir sem ég þurfti að redda áður en ég færi. Það kemur nú samt að því að það klárast allt saman. Úti er mestallt klappað og klárt. Jordi leigði íbúð sem að sögn Rosu er fín, í betra hverfi en hin og tvö af þremur herbergjum eru flott. Þar að auki er hinn fínasti ofn sem á að henta vel til pitsugerðar. Ekki slæmt það. Jordi segir hverfið fullt af Suður-Ameríkönum og Marrokkóbúum og lítið um myndarlega karlmenn. Veit ekki hvort þeirra ég tek trúanlegt, kannski bara bæði þar eð Rosa er afar veik fyrir Marokkóbúum...eða voru það Marokkóbúarnir sem voru veikir fyrir henni? Nú er Jordi annars búinn að ákveða að leigja út aukaherbergið svo að leigan lækkar örlítið. Hann ætlar að hengja upp auglýsingu á skrifstofu Iberiaflugfélagsins svo að nú verða allir að krossa fingur og vona að til okkar flytji myndarlegur flugmaður. Þetta kemur mér samt í ákvörðunarstöðu, ég má nefnilega velja hvort ég vil leigja herbergi með hjónarúmi sem er dálítið dýrt eða herbergi sem er minna og auðvitað ódýrara. Hvað finnst ykkur?

Hjálp!!!

Hver getur lagað bloggið mitt, það lítur hræðilega eftir að ég fiktaði eitthvað OG þarf nauðsynlega á litabreytingum að halda. Tölvunörd úti í heimi hjálpið!

Óður

Óður eða brjálaður, heill eða heilbrigður. Ætti ég kannski að tala í kvenkyni? Litirnir flögra kringum hnöttinn en enginn tekur eftir því nema þú.

Leiðindi eða notalegheit

Annar dagurinn í röð sem ég blogga og ástæðan er auðvitað bara ein, ég er aðgerðarlaus. Þessi vika hjá mér virðist ætla að verða full af pásum og engu að gera. Ég er í skólanum frá klukkan átta til tíu á morgnana og eftir það tekur við hin erfiða ákvarðanataka um hvernig ég eigi að eyða því sem eftir lifir af deginum. Í gær ákvað ég að leggja mig og lesa Moggann, mála glugga og elda kvöldmatinn en í dag er ég enn óákveðin. Til greina kemur að fara heim og leggja sig í smástund, mála annan glugga, reyna að koma saumavélinni í gang, að taka til í herberginu, fara upp á Tryggingarstofnun (bíður dómsdags), láta taka passamyndir af mér (ekki nógu falleg í dag), elda kvöldmat fyrir okkur Siggu, fara með sömu í verslunartúr...eða bara dóla og gera ekki neitt. Held ég velji þetta síðasta....

Framtíðin ráðin

Með þessum orðum tóku foreldrar mínir á móti okkur Siggu þegar við komum heim úr vinnunni á laugardaginn. Ástæðan var auglýsing í sunnudagseintaki Morgunblaðsins þar sem bandarískur faðir óskaði eftir íslenskum prinsessum fyrir syni sína. Maðurinn sjálfur, íbúi í Washington DC hefur verið giftur einni slíkri í 36 ár og vill að sjálfsögðu sonum sínum aðeins það besta. Með auglýsingunni fylgdi smálýsing á sonunum sem allir voru á giftingaraldri og efnilegir menn, og svo mynd af þeim með pabbanum og íslensku prinsessunni, eða kannski drottningunni. Ætli einhver hafi svarað? Mamma hótaði að skrifa fyrir okkar hönd en sagðist fyrst vilja láta taka nýjar myndir af okkur systrum. Ætli hún klæði okkur í ljósbláa blúndukjóla aftur eins og síðast þegar hún lét taka af okkur myndir?