Klukkleikur

Ég var klukkuð af Valgerði sem svo lokkar mig með verðlaunum til þess að drífa mig í að taka þátt. Verð ég ekki að hlýða? Hér koma átta hlutir sem þú vissir ekki um mig. (Vissulega eru einhverjir sem vita þetta, en vonandi er eitthvað sem kemur á óvart).

1. Þegar ég var lítil fannst mér gaman í ,,mömmó" en ekki hinum dæmigerða dúkkuleik. Í mínum leikjum var ég ávallt einstæð móðir á flótta, ýmist undan skattayfirvöldum eða brjáluðum barnsföður. Nánast án undantekninga flúði ég á báti og lenti í óveðri. Sigga var ekki sérlega sátt við að vera elsta barnið sem þurfti að vera ábyrgðarfullt.

2. Ég hef aldrei verið saumuð, en reyndar þurfti einu sinni að skella einu spori á tannholdið þegar dreginn var úr mér endajaxl.

3. Þegar ég var unglingur var ég skotin í Tom Hanks, sem er 25 árum eldri en ég. Mér fannst hann sætastur allra leikara.

4. Á leikskóla var ég yfirleitt ægilega þæg en þótti sá stimpill líklega eitthvað leiðinlegur þar eð ég dundaði mér á tímabili við að rífa bækur og henda þeim bak við sófa. Ég var með samviskubit yfir þessu í langan tíma en man ekki eftir að þetta hafi uppgötvast, a.m.k. grunaði engan engilinn mig.

5. Eina prófið sem ég man eftir að hafa svindlað á (fyrir utan stafsetningarpróf hjá Nebba í 8. bekk) er kristinfræðipróf í 4. bekk. Þá kíkti ég á svarið hjá Gunnari bekkjarfélaga mínum og mundi rétta svarið. Þetta hvílir enn á samviskunni.

6. Í 9. bekk fór bekkurinn minn í skólaferðalag. Við stelpurnar vorum í góðu áliti hjá kennaranum en strákarnir ekki eins. Við tókum okkur til og sprautuðum tómatsósu úr pylsusalatómatdunki á borðið og kenndum svo strákunum um. Þeir fengu skammir en við stelpurnar hlógum.

7. Þegar ég var lítil laug ég því að ég væri með ofnæmi fyrir sinnepi þar sem mér þótti það vont. Enn þann dag í dag borða ég sjaldnast sinnep, en ég er hætt að afsaka það með ofnæmi.

8. Eva vinkona mín manaði mig gjarnan upp í hluti, sem þó yfirleitt tengdust undarlegum klæðaburði eða stælum við pítsasendla. Einu sinni tókst henni þó að mana mig upp í að reyna við afgreiðslumanninn í kjörbúð hverfisins, en sá starfaði einnig sem kennari við skólann okkar. Vart kynþroska reyndi ég að sanna mig og snerti hönd afgreiðslumannsins þegar hann rétti mér afganginn. Held að það hafi verið eitthvað alvarlegt að hjá mér.

Ég klukka Hlíf, Catiu, Sigrúnu Þöll, Jónas og Magdalenu.

Sveitasælan

Það hefur alltaf blundað í mér dálítill spæjari og raunar hefði mig langað til að opna einkaspæjaraskrifstofu í Reykjavík ef aðeins markaðurinn væri stærri og meiri hasar í gangi. Sem betur fer koma samt alltaf upp stundir eins og nú, þegar spjæjarinn í mér fær að lifa góðu lífi. Í gær vorum við Jónas nefnilega rænd í nýjum heimkynnum okkar fjarri ysi stórborgarlífsins. Við búum á kollegíi ásamt hópi nordjobbara. Nýja húsnæðið er að mörgu leyti prýðilegt, en ýmsa smágalla má finna hér og þar. Eldhúsið er til að mynda viðbjóðslegt og sturtan farin að mygla. Frá og með morgundeginum eru sambýlingarnir eða ef til vill aðeins einn sambýlingur, hins vegar stærsta vandamálið. Í morgun uppgötvuðum við Jónas nefnilega að búið var að ræna frá okkur þremur vænum sneiðum af Dominos pítsu, hálfum líter af kók sýróp og hafði þjófurinn bíræfni einnig opnað 1,5 lítra Fantaflösku sem við áttum og fengið sér glas. Nú sé ég þjóf í hverjum manni. Skyldi litli félagsráðunauturinn (sem ég hefði haldið þrettán ára son húsvarðarins ef ég hefði ekki vitað að Nordjobb ræður engan undir átján ára aldir) hafa slafrað í sig pítsunni sem við hlökkuðum til að taka með í nesti? Eða ætli reykingarpían, sem plokkar á sér lappirnar uppi á eldhúsborði sé sek? Vonandi kemst ég fljótt til botns í þessu grafalvarlega máli. Þjófnum skal refsað. Alma spæjó hlífir engum.

Torsdagsdemo við Blegdamsvej fængsel

nst

Á hverjum fimmtudegi eru haldin mótmæli, sem mér skilst að tengist niðurrifi Ungdomshusets margumrædda. Dagurinn í dag var engin undantekning en að þessu sinni heyrðum við aldeilis vel í mótmælendum. Í hellidembu marseruðu dökkklædd ungmenni ásamt tilheyrandi lögreglumannagengi í götuna og líktist þetta einna helst líkfylgd. Talsverður hávaði fylgdi þeim en lækkað var í tónlistinni og hópurinn stoppaði fyrir utan fangelsið, sem finna má í bakgarðinum hér á Læssøesgade. Hóf þá ungur maður raust sína en sá vildi hvetja vini bak við rimla. Við Jónas hlupum milli glugganna sem snúa að götunni og eldhúsglugganum sem vísar að fangelsinu til að fylgjast með viðbrögðum fanganna, sem virtust ánægðir með heimsóknina. Égvar samt örlítið hugsi, ætli allir fangarnir sem hlustuðu á hvatningarorð svartfrakkanna og veifuðu á móti sitji í gæsluvarðhaldi vegna mótmæla? Getur ekki verið að þarna séu líka ofbeldismenn eða þjófar? Með fylgja myndir af herlegheitunum. Ef grannt er skoðað má sjá glytta (er það kannski glitta?) í fangana í gluggum fangelsisins.

Hórkarlinn Travis

Á uppáhaldssjónvarpsstöðinni minni er um þessar mundir verið að sýna þáttinn vinsæla um piparsveininn eða hórkarlinn eins og ég kýs fremur að kalla hann. Að þessu sinni berjast ungmeyjarnar um lækninn Travis. Þátturinn gengur vitanlega út á hið venjulega, hórkarlinn kynnist dömunum á stefnumótum og dreifir svo rósum til þeirra sem honum þykja heppilegar til undaneldis. Þær sem ekki fá blóm halda heim á leið grátandi. Að þessu sinni fer leikurinn fram í Frakklandi og er París að sögn hórkarlsins frábær borg til að hitta hina einu réttu. Valið er þó erfitt. Stefnumótin hjálpa vissulega. Travis fer með dömurnar út að borða, þau spóka sig í sundlaugum og heitum pottum og eins gefur hann þeim gjafir. Í þættinum í kvöld fóru þau líka í hjólakeppni, sem kölluð var Tour de France. Þannig kynnist hann dömunum og áttar sig á alvarlegum göllum. Mér virðist hann þó ekki kynnast dömunum eins vel og í íslensku útgáfu piparsveinsins. Í kvöld voru Susan og Jehan sendar heim. Önnur þótti of mikið fyrir sopann en glæpur hinnar var alvarlegri. Hún hafði verið gift. Það vita allir að tilvonandi hórkarlaeiginkonur mega ekki eiga sér hjónabandsfortíð á sama hátt og fegurðardrottningar mega ekki eiga afkvæmi. Ég held að hápunktur þáttarins í kvöld hafi verið síðasta mínútan. Eftir augljóslega allt of langa dvöl í Frakklandi var nefnilega komið upp alvarlegt vandamál meðal kvennanna og hórkarlsins. Jú, maturinn. Franskur matur þykir þeim nefnilega alls ekki góður. Sem betur fer var þetta þó leyst. Hrúgur af klesstum hamborgurum ollu fagnaðarópum meðal stúlknanna. Ekkert betra en ekta amerískur matur. Ég spyr sjálfa mig af hverju ég eyddi ekki frekar kvöldinu í að pakka í kassa en að horfa á þennan frábæra þátt.

Blautt bless

Ég hugsa að ég flýi bráðum land, þessi rigning er illþolandi. Kannski flý ég bara suður á bóginn, kannski kringum 28. júlí. Já, há, hafðu það ,rigningarland!

Frá Nokia í Samsung

Síminn minn er látinn og annar tekinn við í hans stað. Ægilega ljótur Samsung-sími. Takkarnir eru sleipir, í lok hvers skilaboð kemur skrítin orðsending á dönsku og ég er alltaf að reka mig í flýtitakka sem leyfir mér að hlusta á mismunandi hringitóna. Vitanlega þarf ekki að taka það fram að hringitónarnir eru það versta við símann. Hræðilegir. Ekkert ,,you gotta pick it up"-væl lengur. Nei, ískrandi píp. Endilega hringið í mig!!

Bilaður

Síminn minn er bilaður. Hringið frekar í Jónas.

Dagarnir í hnotskurn

Að undanförnu hef ég:

- Unnið aukavinnu fyrir Nordjobb í Danmörku, mér til gleði og gamans en einnig pirrings.
- Eytt helgi í svo hrikalega mikla leti að flestir hefðu fengið samviskubit. Ekki ég.
- Tekist á móti frábærum gestum.
- Tapað í yatsi fyrir Siggu.
- Velt þvi fyrir mér hvort ég eigi að panta mér meira hvítt Twix, og jafnvel hvítt Lion Bar líka.
- Farið í Tívolí með Siggu, sem hirti verðlaun á nánast öllum skotbökkunum, sem hún heimsótti.

- Unnið Monsters Inc límmiða bók á skotbakka í Tívolí. Heppnin gífurleg!
- Borðað fyrsta grillmat sumarsins í góðum félagsskap hjá Óla.
- Svitnað í sendiráðinu.
- Blotnað í rigningu og brunnið í sól.
- Áttað mig á því að við nýfermd frænka mín eigum talsvert sameiginlegt hvað varðar fatasmekk.
- Verið svo ósýnileg í vinnunni að þjófavarnakerfið var sett á meðan ég sat enn við störf.
- Tekið þátt í að búa til Quiche, sushi og fullt af pönnukökum.
- Farið á tónleika með Pet Shop Boys í Tívolí og áttað mig á því að þessir gömlu karlar syngja ekki einu sinni vel.
- Séð drottninguna og verið veifað glaðlega af eiginmanni hennar.

Hvað svo?

Sushi og pönnukökur

Upplýsingaskyldu sinnt

Ég hefði mátt vita að gort mitt á síðum veraldarvefsins myndi ekkert nema slæmt hafa í för með sér. Núna rignir eins og hellt sé úr fötu og hefur gert í nánast allan dag. Á slíkum dögum er auðvitað ekkert hægt að gera annað en að hanga heima. Ég tók slíkt með trompi. Vaknaði kl. 12:30 eftir tólf tíma svefn og hef ekkert gert annað í dag en að labba út á pítsastað í fæðisleit(áður hafði ég kannað alla möguleika á heimsendum mat en Domino's sendir ekki í mitt hverfi). Ég var því þakklát þegar Oliver hringdi og tilkynnti komu sína í Læssøesgade, hér verður sushi í kvöld ásamt opalskotum og pönnukökum.
Heimkoman er öll að skýrast. Ég mun vinna aukaviku í sendiráðinu og halda svo í vikufrí við Adríahafið. Allt lítur svo út fyrir að við Jónas munum fljúga heim, Feneyjar - London - Keflavík, sunnudaginn 5. ágúst. Ég er búin að fá vinnu á gömlum slóðum og er raunar nokkuð spennt fyrir því. Eins komst ég inn í mastersnám við Háskóla Íslands sem ég sótti um, og stefni því að því að taka eins og tvö fög meðfram vinnu ef slíkt er mögulegt Nóg verður því eflaust að gera. Húsnæðismál eru raunar nánast komin á hreint, aðeins á eftir að skrifa undir leigusamning. Mér myndi sjálfsagt líða illa yfir því hvað þetta er allt saman ofurskipulagt, en sem betur fer er miðinn heim enn óbókaður. Gott að hafa örlitla óreiðu í lífinu til að halda geðheilsu, ekki satt?

Grillandi hiti

Ég vil nú ekkert vera að monta mig, EN það er svakalega heitt í Kaupmannahöfn þessa dagana. Einhverjir á leið í heimsókn?

Spennandi sjálfboðaliðastarf í sumarbúðum

Ég hef oft pirrað fólk með sögunni af því þegar ég hitti nordjobbara frá 2004 í miðbæ Reykjavíkur síðastliðið sumar. Þá hafði ég einhverra hluta vegna séð mann á leið minni til vinnu og hugsaði með mér hvort þetta væri Simon, sem ég hafði ekki séð í tvö ár og raunar mundi ég varla nafnið á honum. Þetta var náttúrulega ekkert Simon, heldur bara annar ljóshærður maður. Fimm mínútum síðar geng ég svo fram á Simon. Svo hitti ég hann reyndar aftur í Leifsstöð nokkrum dögum síðar. Þetta væri ekki í frásögu færandi nema af því að í dag hitti ég Simon fyrir tilviljun, ekki bara einu sinni heldur tvisvar: Á leiðinni í vinnun hljólaði hann aftan að mér og á leið heim úr vinnunni sat hann á bekk og hrópaði á mig þegar ég gekk fram hjá. Ætti ég að hafa áhyggjur af því að maðurinn elti mig?

Annars er hlé á gestagangi í bili. Eva og Freyja voru hér um helgina og næsti hópur kemur ekki fyrr en aðra helgina í júní. Auðvitað var ægilega gaman að fá Evu og Freyju í heimsókn en Evu reyndar fylgir því miður ætíð rigning þegar hún heimsækir Danaveldi. Við skemmtum okkur engu að síður vel, fórum í Tívolí, sáum ægilega lélega mynd í bíó (síðasta skiptið sem Freyja fær að velja bíómynd, smekkur hennar er næstum eins slæmur og minn) og kíktum á Bakken. Nú bíð ég bara eftir því að þær komi aftur í heimsókn. Eftir að Eva yfirgaf landið byrjaði heldur betur að hitna í kolunum, það var steikjandi hiti síðdegis á sunnudag og eins í dag. Til þess að passa upp á að verða ábyggilega ekki sólbrún (brunnin) tók ég að mér smáaukaverkefni og mun ég því sitja inni á skrifstofu til klukkan 20 á hverjum degi. Munið að hvítt er fallegt.

Að lokum vil ég auglýsa örlítið fyrir hana Sigrúnu sem í sumar mun starfa í alþjóðlegum sumarbúðum fyrir börn á vegum CISV. Þangað vantar einn eða tvo starfsmenn og því hvet ég alla áhugasama að hafa samband við hana (símanúmerið er 8662692). Þetta er hrikalega spennandi og ég vildi óska þess að ég gæti tekið þátt í þessu.

Nafna mín

Bjarnheiður sendi mér link með upplýsingum um nöfnu mína. Ég veit nú ekki hvort mig langar að líkjast henni að öllu leyti en vonandi verður einhvern tímann samin um mig jafnflott vísa og þessi.

,,Helvítis Austur-Evrópuþjóðirnar"

Ég er orðin þreytt á að heyra og lesa um ,,helvítis Austur-Evrópuþjóðirnar" sem allar kjósa hver aðra í Eurovision. Norrænar þjóðir eru í fyrsta lagi engu betri og kjósa hver aðra eins og þeim sé borgað fyrir það. Erum við þá að gefa þeim stig vegna frændskapar eða er smekkurinn bara svipaður á norðurhjara veraldar? Gæti ekki verið að Balkanskagalöndin deili svipuðum tónlistarsmekk? Og að íbúar fyrrverandi ríkja Sovétríkjanna séu almennt heitir fyrir löngum leggjum og hvítum tanngarði? Vissulega má greina mikla pólitík í stigagjöf, en er það ekki bara í lagi? Vissulega þýðir það mögulega að ,,vestrænum þjóðum sé vonlaust að komast upp úr forkeppninni" eins og mörgum hefur orðið á orði. Íslendingar geta vitanlega ekki bara tekið þátt og haft gaman af, við þurfum jú alltaf að vera best í öllu. Annars var ég bara nokkuð ánægð með sigur Serbíu. Gaman að lag sem ekki er sungið á ensku vinni, slíkt hefur jú ekki gerst síðan 1998 skilst mér og eins var þetta ægilega dæmigert júrólag. Þetta var ekki uppáhaldslagið mitt reyndar, ég var aðdáandi Þýskalands og Frakklands, en smekkur minn er kannski örlítið skrítinn. Mér þótti minna gaman að slökkt væri á keppninni vegna kosningaúrslita þegar aðeins fimm mínútur voru eftir. Það eyðilagði þetta eiginlega alveg og var fúlt, þótt vissulega hafi kosningaúrslitin líka verið hörkuspennandi. En það munaði bara svo litlu. Gátu talningarmenn ekki verið aðeins seinir? Vinur minn í París, sem er harður aðdáandi kepninnar hringdi í mig í gær (slíkt gerir hann aldrei) bara vegna þess að hann var svo ægilega glaður með sigurvegara keppninnar. Það lá við að hann hrópaði af gleði. Ég held að hann haf ekki verið eini aðdáandinn og eflaust glöddust margir Evrópubúar í gær. Til hamingju Serbía!

Líf í myndum

Það er augljóst að Margit vinkona mín og ég erum sálufélagar. Áðan ætlaði ég að hringja í hana (og slíkt geri ég ekki sérlega oft), hafði tekið upp símann og fundið númerið hennar þegar hún hringir. Við hugsum líkt þrátt fyrir hálfrar aldar aldursmun. Annars ætla ég fátt að segja annað en að á föstudaginn held ég heim á leið. Á Íslandi mun ég dvelja í tæpa viku og vel má vera að ég nenni að hitta skemmtilegt fólk. Ég geri ráð fyrir að vera með gamla númerið mitt, en það fer þó eftir því hvort ég finn sim-kortið mitt. Svona til að herma aðeins eftir Jónasi ætla ég að deila með lesendum mínum nokkrum myndum úr daglegu lífi. Sjáið bara hvað það er gaman í Kaupmannahöfn.

Við Oliver, Jónas og Skibber héldum til Falster einn sunnudaginn og drukkum kaffi á nokkrum heimilum og borðuðum svo kvöldmat á afar huggulegum veitingastað við þjóðveginn.

Aldrei hef ég fengið jafnógeðslegan mat og þar. Ég er ekki viss hvort var ógirnilegra, fitulöðrandi skinkusnitselið sem strákarnir borðuðu eða ógeðslegi fiskurinn sem ég fékk. Jónas fékk svo vinstúlku sína í heimsókn. Gleðin var mikil það kvöldið eins og sjá má.

Hér eyði ég tímanum alla virka daga. Ægilega huggulegt, finnst ykkur ekki?

Þetta er kirkjan í Elmelunde á Møn en þar í þorpi gistum við Jónas. Ægilega var það huggulegt. Møn er þess utan ægilega falleg, fullt af sætum bæjum og fallegri náttúru.Jónas féll algjörlega fyrir þessu tréi. Þau skrifast á núna. Ég aftur á móti var algjörlega ástfangin af ströndinni sem sést þarna fyrir neðan og við gengum því niður alla hlíðina, ég á spariskónum. Alltaf gott að vera vel búin á ferðalögum.

Sigga, gleymdirðu að segja mér eitthvað?

Nafna mín

Hvernig get ég látið það vera að fá mér svona?

Spenna?

Mótmælendur eru enn komnir á kreik. Rétt í þessu var hópur mótmælenda á ferð við minn enda Nørrebrogade. Verður kvöldið spennandi?

Til hamingju með afmælið!

Þessi dama er ekki sérlega hrifin af að láta taka myndir af sér og því þykir mér við hæfi að láta þessa mynd fylgja. Þið sem þekkið hana vitið að hún er fjallmyndarleg og því er það mikil synd að blítt andlitsfall hennar fái ekki að prýða fleiri ljósmyndir. Sem betur fer er hún nú samt líka falleg að aftan. Þið sem þekkið hana vitið kannski líka að í dag er afmælisdagur þessarar ljósmyndafælnu stúlku. Hún er 26 ára í dag! Innilegar lukkuóskir, Edda mín! Nú ertu sko orðin gömul!

Ekki eru allir eins

Sumir nota baguette, aðrir nota kál.