Propósitos para el año nuevo

Es importante tener algunos propósitos para empezar el año nuevo, pero necesito ayuda para decidirlos. No es que haya tenido siempre propósitos, y seguramente no los he cumplido nunca, pero está bien empezar el año con esperanza de que algo se mejore. He pensado en unas cosas, y ahora os pido ayuda a vosotros, mis lectores para elegir:

- Aprender a decir que no. -Eso siempre ha sido un gran problema para mí y últimamente mi hermana me está llamado "push-over" así que ya pienso que es hora.

- Comer sano. -Eso sí necesito pero dudo que funcione. Tal vez mejor empezar con, reducir el consumo de azúcar por día por cien gramos o algo así.

- Hacer ejercicio. -Hace falta, y a ver si funciona. Aunque sea algo muy leve como pasear por mi barrio o caminar al supermercado.

- Buscar (y encontrar) un novio. -Estaría bien al menos intentar, después de una larga época de no querer novio para nada. Lo malo es tener que aguantar a alguien, lo bueno sería la compañía ahora que todos mis amigos se hacen más mayores.

- Ver más a menudo a mis abuelas. -Eso es hasta algo que pueda cumplir, al menos visitar a una de mis abuelas.

- Ahorrar dinero para poder comprar un piso. -Será difícil, muy difícil.

- Ser más elegante. -Casi imosible, ya lo intenté. Es que no sé maquillarme sin parecer puta y me gusta más llevar ropa comoda que trajes de mujeres yuppis.

- Viajar menos. -Posible pero aburrido.

- Gastar menos tiempo en internet. -Imprescindible, algo que tengo que hacer. De todos modos creo haber visitado todas las páginas interesantes ya.

- Ser trabajadora en mi nuevo trabajo. -Algo que ya pienso hacer, pero será difícil por la comparación con la que estuvo antes en mi puesto...pero bueno, intentaré.

- Dejar de beber. -Jajajajaja

Frábærar fréttir (breytt)

Æi, mamma var svo sæt að kæta mig með orðunum: "Alma, þú hefur enn tíu ár til að leita þér að maka. Það stendur hér að kjörinn aldur til barneigna sé 34 ára." Áhyggjur mínar vegna barneigna og eggjastokkaklingið var einmitt farið að plaga mig alvarlega. Nú get ég hreinlega gert plan um hvernig ég plata einhvern í hnapphelduna á næstu tíu árum.

Jólin voru annars ósköp svipuð síðustu árum. Enginn fór reyndar í messu, en við borðuðum, vöskuðum upp, tókum upp pakkana og svo kom frændi með fjölskylduna. Allt ósköp gaman! Einhverra hluta var ég samt óhemjuþreytt, kannski eftir hressilegan jólapakkaleiðangur þar sem við Sigga mættum á tröppum fólks rétt áður en það byrjaði að stinga jólasteikinni upp í sig, aðeins of seint á ferðinni. Svo þurftu allir að rífa sig úr náttfötunum um hálfsexleytið á jóladag til að fara í jólaboð til ömmu, allt eins og venjulega. Það eina óvenjulega hjá mér hefur verið að ég hef kíkt í bækur milli máltíða og reynt að læra. Nú þýðir ekkert nema skynsemin. Hefði ég gert plan varðandi BA-skrifin, eins og ég hyggst gera varðandi makaleitina, þá væri ég ekki í þessu rugli í dag.

Annars komst ég að því hversu mikilvægt það er að eiga maka á Þorláksmessu, maka eða góða vini sem hægt er að treysta á að fari með manni í bæinn þetta kvöld. Raunar fór ég með systur og ástmanni hennar í miðbæinn en sökum þess hvað ég var í fúlu skapi (erfitt að vakna eftir eftirmiðdagssiestu) ákvað ég að yfirgefa parið, skrapp til Aspar og þrammaði því sjálf aðeins um í leit að síðustu jólagjöfunum. Væri það vitanlega ekki í frásögu færandi nema vegna þess að ég lenti í áreitni frá miðaldra manni, sem vildi svo gjarnan bjarga mér frá umferðarslysum og vera vinur minn. Gústaf, fyrirgefðu en ég er ekki fyrir eldri menn! Á næstu Þorláksmessu fer ég sko ekki ein í bæinn, kannski ég reyni að stytta tíu ára planið um ein níu ár.

Jólakveðjur

Gleðileg jól og farsælt komandi ár!

Feliz navidad y próspero año nuevo!

Freyja Sigurðardóttir

Undur og stórmerki. Þrifum á herbergi mínu á Kleppsvegi er lokið. Margur hefði glaðst en tilfinningar mínar eru blendnar þar eð foreldrum mínum tókst ekki fyrr en nú að fá Freyju til þess að koma í minn stað. Til að gera langa sögu stutta þá hafa foreldrar mínir um tíma reynt að fá dömuna til að taka við hlutverki elstu dóttur sinnar. Deilir hún enda með móður minni áhuga á sænskum glæpasögum og danskri og finnskri hönnun. Svo er hún jú skyld föður mínum. Það sem stoppað hafði Freyju allan þennan tíma var ekki hið fína fæði sem hér er boðið upp á, smákökur og harðfiskur í öll mál, heldur húsnæðið. Ráðagerði er jú stærri en íbúðin okkar og herbergið mitt hefur jú verið í þvílíku drasli síðustu mánuði að enga lifandi veru hefur langað að búa hér. Nú varð bót á og því verður Freyja því nýja heimasætan hér á bæ. Ætli hún átti sig samt á því að nú er Sigga á leið heim og hún verður að keppast við athygli foreldranna? Framtíð mín er óráðin, ég á eftir að tala við ráðamenn á Seltjarnarnesinu til að kanna hvort við mér verður tekið. Kemur allt í ljós. Sjáið myndirnar af Freyju í nýju heimkynnunum.

Jólahreingerning

Ég er búin að taka í gegn herbergið hennar Siggu niðri og færa allt dótið sem ég átti þar upp. Núna er herbergið uppi eftir. Það var drasl í því fyrir en núna, eftir að ég flutti allt mitt hafurtask upp er eins og hér hafi fallið sprengjur. Það er drasl gjörsamlega alls staðar. Óska ég því eftir hjálp frá ykkur lesendum, komið í heimsókn og hjálpið til. Margt smátt gerir eitt stórt. Þitt framlag skiptir máli!

Mi amigo Almodóvar

A pesar de no trabajar lo bastante en la tesina, me estoy volviendo loca poco a poco. El gran ejemplo de eso es que últimamente he estado pensando en lo mucho que me gustaría conocer en persona a Pedro Almodóvar. Eso pienso sabiendo que nunca sabría qué decirle y que a lo mejor ni le dirigiría ni una palabra, como suele ser el caso cuando veo a famosos de los cuales soy admiradora. Creo que la situación perfecta para encontrarme con Pedro sería con otra persona que le preguntaría cosas. Como una mosca en la pared (eso es un dicho islandés, ¿me podéis enseñar algo parecido en castellano?) escucharía a ese director de tanto talento y podría ver un poco cómo es en persona. ¿Mala idea?
Durante más de dos semanas me he dormido después de las tres de la noche por lo cual no me despierto hasta las doce como temprano y algúnas veces he desayunado a las cinco. La tranquilidad y el silencio es algo maravilloso. Sí, necesito ayuda. ¿Quién se ofrece para controlarme un poco la vida, mandarme a estudiar y limpiar mi habitación? Aunque sea sólo lo último...

Jólagleði / Fiesta navideña

Uppstillt myndataka í rútunni. Lárus og undirrituð. Sandra starfsmaður upplýsingamiðstöðvar Hins hússins kát á leiðinni. Rósa, yfirmaður verkefnisins míns, og Ösp á góðri stundu.

Ég skrifaði aldrei neitt um jólagleði Hins hússins sem haldin var við Grímsá fyrir rúmri viku síðan. Fátt hef ég svo sem að segja um veisluna annað en að hún var hin prýðilegasta og að ég tók ekki margar myndir. Glæsilegt jólahlaðborð beið gestanna eftir fordrykk í Breiðholti og væna rútuferð og er ég ekki viss um að því hafi verið gerð sérlega góð skil. Í heildina var þetta hin áhugaverðasta samkoma og ég komst að því að margir skemmtilegir starfa í Hinu húsinu. Leyfum myndunum að tala sínu máli.

No había escrito sobre la fiesta navideña que se celebró el viernes pasado alrededor del río, Grímsá, a unos cien kilometros de Reykjavík. La fiesta era para los que trabajan en Hitt húsið, la casa de la juventud, gente que yo apenas conozco. Todos se reunieron en una casa privada antes para tomar una copa (o más) y luego pusieron a todos en un autobús que nos llevó al sitio y allí nos esperó un buffet de comida navideña. Habiendo bebido bastante en el autobús y en la fiestecilla antes, la gente no se concentró mucho en la comida, salvo yo por supuesto que siempre como (y no estaba borracha). No hice muchas fotos, pero las pongo aquí para vosotros.

Distintos mundos -borrado-

*Este texto ha sido borrado por ser tonto, muy tonto escrito en estado no muy sobrio.*

Nóttin er ung

Er það merki um það að þörf sé á að fara að snúa sólarhringnum til baka að koma heim úr Odda og mæta blaðbera Morgunblaðsins við útburð? Eða er það kannski bara merki um góða þjónustu? Kannski bara sitt lítið af hverju...Klukkan er 4.18 og ég gæti ekki verið meira glaðvakandi. Engin þörf á orkudrykkjum á þessum bæ.

Svikari og mexíkósk fegurð

Jamie Oliver er ekki lengur vinur minn. Ástæðan er þessi grein í Morgunblaðinu þar sem kauði varar karlmenn við því að elda á Adamsklæðum. Fyrst æsir hann kvenfólkið upp með því að kalla sig kokkinn nakta og fær konur út um allan heim til að fantasera um karlmenn í sínu lífi sem sýna fallega magavöðva sína meðan þeir elda mat (draumur hverrar konu myndi ég halda) en svo eyðileggur hann þetta allt með ummælum sínum: „Það endaði með því að ég brenndi mig töluvert. Ég varð að nota poka af frosnum baunum til að kæla mig niður. Þetta er í eina skiptið sem ég hef eldað nakinn og það er ekki góð hugmynd" (af mbl.is) Nú mun ég aldrei getað platað nokkurn mann til þess að elda fyrir mig með sprellann hangandi. Fantasíum mínum er lokið.

Annars sá ég lokahluta keppninnar um Ungfrú heim í gær, en var reyndar búin að fylgjst nokkuð vel með á netinu, feminíska æðin í mér er helst til blóðlaus. Ég er oggulítið stolt af stelpunni en verð þó að viðurkenna að ég hélt með ungfrú Mexíkó í úrslitunum. Hana má sjá að ofan á mynd sem ég stal af missworldtv.com. Vonandi slær hún bara í gegn í fyrisætustörfum eða sem sjálfboðaliðadrottning í staðinn fyrir að starfa sem ungfrú heimur í heilt ár. Go Dafne!!

Navidad

He notado en mi alrededor que la Navidad se va acercando. Por todas partes veo señales de esta época que tanta alegría da a los niños y dolor de cabeza a todo ser humano mayor de diéciocho años. A mí me gusta la Navidad en parte, pero este año me está causando emociones casi únicamente malas y sobre todo las excesivas decoraciones que hay por toda la ciudad. La decoración más horrible que he visto en mi vida, la vi ayer. En la base de los autobúses, han decorado a un autobús con luces en distintos colores y este autobús me da tanto miedo que no me veo capaz de pasar por allí en coche. No sé si es por lo feo que es o sí me recuerda a películas de horror, pero espero que decidan quitar a esa cossa asquerosa lo más pronto posible. Otra cosa que da asco es la gente. El domingo acompañé a mi padre a un centro comercial y también a un hipermercado. La experiencia me marcó. Había tanta gente, niños gritando que juré no ir un fin de semana a un sitio así nunca nunca jamás. Hoy, no obstante he ido con mi abuela al centro comercial para tomar café y comprar una cosa. Pensé que como era jueves a mediodía que no hubiesa tanta gente pero el centro comerical estaba llenísimo de compradores locos (no es por nada que los islandeses tienen fama de gastar mucho dinero que nadie) y era más difícil encontrar un aparcamiento que un novio. No vuelvo a una tienda antes de Navidad. Ahora sólo tengo que pensar en una excusa para mis amigos y familiares para los cuales no he comprado un regalo de navidad. Alguna idea?

Juego para mis lectores

Voy a traducir el juego introducido por Valla y Sigrún en sus páginas blog. Si quieres participar pon tu nombre en el sistema de comentarios y te:

1. Digo algo al azar sobre ti.
2. Digo qué canción/película me recuerda a ti.
3. Digo qué sabor me recuerda a ti.
4. Digo algo que sólo entendemos nosotros/as.
5. Digo mi primer recuerdo de ti.
6. Digo a qué animal me recuerdas.
7. Pregunto algo que siempre he querido preguntar y no hecho.

Hermikrákan ég

Jæja, ég ætla að herma eftir Valgerði og Sigrúnu og bjóða upp á þennan sniðuga leik. Bið ég áhugasama lesendur að setja nafnið sitt í kommentakerfið og:

1. Ég segi þér eitthvað handahófskennt um þig.
2. Ég segi þér hvaða lag/mynd minnir mig á þig.
3. Ég segi þér hvaða bragð minnir mig á þig.
4. Ég segi þér eitthvað sem aðeins við tvö/tvær skiljum.
5. Ég segi þér fyrstu ljósu minninguna mína af þér
6. Ég segi þér á hvaða dýr þú minnir mig á.
7. Ég spyr þig að einhverju sem ég hef lengi velt fyrir mér um þig.

Þetta er nú næstum því liturinn...

Your Blog Should Be Purple

You're an expressive, offbeat blogger who tends to write about anything and everything.You tend to set blogging trends, and you're the most likely to write your own meme or survey.You are a bit distant though. Your blog is all about you - not what anyone else has to say.

What Color Should Your Blog or Journal Be?

Veik eða ekki veik, that is the question

Síðustu daga hef ég legið í rúmi mínu og vorkennt mér og hóstað. Lítið hefur orðið úr lærdómi og mín helstu samskipti hafa farið fram gegnum tölvuna og við foreldrana, sem eru orðnir brjálaðir á dóttur þeirra, sem helst lítur út eins og ofvaxið latt barn, auk þess sem krílinu tókst að smita þá. Þrátt fyrir nokkuð stöðuga legu í bólinu gat ég hreinlega ekki sleppt því að halda upp á afmælið hans Gaels, svo að við Freyja skelltum okkur í Kringluna og héldum veislu þar. Að sjálfsögðu borðuðum við mexíkóskan mat, Gael til heiður, og svo söng ég hásum rómi afmælissönginn fyrir pilt, gestum Stjörnutorgs til mikillar gleði. Myndir voru teknar í veislunni, en þær eru því miður ekki enn tilbúnar til birtingar. Um kvöldið var samt aðalveislan haldin, jólakvöld Nordklúbbsins, sem vitanlega var bara enn ein afsökunin til að halda upp á þennan sérstaka dag. Á Óðinsgötuna mætti hópur manna til að föndra, drekka glögg og hlusta á ljúfa jólatónlist. Mér þótti ekki leiðinlegt að nánast allir sem mættu voru erlendir nemar úr háskólum borgarinnar svo að stemmningin varð afar fjölþjóðleg, og að ég fékk að tala pínulitla spænsku. Margir föndruðu af krafti og sjálf reyndi ég að búa til jólakort. Kortin hefðu létt unnið keppnir um ljótasta kortið, þau voru ekki einu sinni sætt ljót. Held að ég fari ekki í Listaháskólann.

Afmælisóskir til litlu konu

Gærdagurinn var merkur, en dagurinn í dag er jafnvel merkari. SIGGA ER 22 ÁRA Í DAG! Elsku litla kona, til lukku með daginn, til lykke! (hún býr í Danmörku og er svolítið farin að gleyma íslenskunni). Hér heima munum við að sjálfsögðu halda daginn hátíðlegan, mamma var að langt fram á nótt í gær við að baka kransakökur og hún var að smyrja síðustu flatkökurnar núna rétt eftir miðnætti. Verst að sú stutta er ekki hér til að njóta veitinganna með okkur. Vonandi heldur hún samt upp á daginn á einhvern hátt í útlandinu. Megir þú eiga góðan dag, uppáhaldssystir.

Hamingjuóskir

Gael García Bernal á afmæli í dag. Drengurinn verður tuttugu og sjö ára gamall. Sendi ég honum mínar bestu afmæliskveðjur og óskir um að dagurinn verði ánægjulegur. Annars mun ég fagna afmælinu í allan dag. Nú á eftir verður hátíðarhádegisverður af þessu sérstaka tilefni og í kvöld heldur Nordklúbburinn veislu, sem reyndar verður undir formerkjunum Jólakvöld. Flestir gera sér nú samt ábyggilega grein fyrir raunverulegri ástæðu veisluhaldanna. Gael, hoy es tu día.

One of these days

No sé por qué, pero hoy ha sido un día un poco raro. No me ha pasado nada raro en especial, pero en conjunto todo parece algo surreal. Me levanté bastante pronto, pero como me sentía fatal, me quedé en la cama hasta que muy tarde salí de casa para ver a dos chicos que son o eran fans de Eurovision. Fue muy divertido la verdad, algo que no esperaba. Después de eso, tuve que ir a mi trabajo. Tosiendo intenté socializar con los chicos inmigrantes, no sé si me salió bien, pero me lo pasé más o menos bien, hablando en distintos idiomas para que cada uno ma aprendiese. Después de eso, fui a ver a mis ex y futuros compañeros de trabajo que estaban escribiendo las tarjetas de navidad en la oficina de la Asociación Nórdica. Me pidieron escribir dos, lo cual hice, sin saber bien de qué se trataba la relación entre la asociación y los que iban a recibir esta tarjeta. Luego fuimos a cenar en un restaurante indio. Fue una experiencia. Todo era muy bonito, tanto la comida como las mesas, pero a algunos no le sabía muy bien la comida. A mí sí. La camarera era muy graciosa, siempre malentendía las cosas, o más bien las entendía a su propia manera. Me sentía como si estuviera en el extranjero porque sólo se hablaba inglés allí. Después de la cena, había quedado con dos amigas mías para beber cerveza navideña y emborracharme. Sintiéndome cada vez peor decidí ir a verlas pero no beber, la única buena decisión que he tomado hoy, porque mi gran decisión para este día tendría que haber sido la de quedarme en casa. Jo...

Kitluð eða klukkuð

Helga Guðmunds klukkaði ,,kjánaprikið" mig víst svo að ég neyðist til að svara nokkrum spurningum. Ekki að um sé að ræða neyð, mér finnst það bara gaman.

Sjö hlutir sem ég ætla að gera áður en ég dey:
-Þroskast upp í það að hlusta bara á Rás eitt, og hætta alveg að stilla á FM957.
-Ferðast meira og þá vonandi fljótlega út úr Evrópu.
-Búa erlendis, kannski á Spáni, kannski annars staðar.
-Hætta að hósta.
-Læra fleiri tungumál, til dæmis meiri ítölsku, hebresku- eða eitthvað spennandi.
-Verða dama (ég get ekki sagt meiri dama þar eð þetta orð er ekki hægt að nota til að lýsa mér)
-Giftast Gael García Bernal.

Sjö hlutir sem ég get gert:
-Státað af lyftaraprófi.
-Drukkið mikið kók.
-Horft á sjónvarp af mikill list.
-Verið iðjuleysingi svo tekið er eftir.
-Grátið yfir bíómyndum og sjónvarpsþáttum (nýtilkominn eiginleiki)
-Prumpað með hljóði.
-Borðað á við tvo svanga sjómenn í yfirvigt.

Sjö hlutir sem ég get ekki gert:
-Stjórnað lyftara að neinu ráði.
-Verið nálægt slöngu og haldið ró minni.
-Málað mig án þess að ég lítið út eins og gleðikona.
-Vanið mig á lyfturúmið.
-Hringt í Gael García Bernal hvenær sem mig langar.
-Haldið herberginu mínu snyrtilegu.
-Gert fastar fléttur í sjálfa mig.

Sjö hlutir sem heilla mig við hitt kynið:
-Konubros.
-Góð matarlyst.
-Dökk og seiðandi augu.
-Gott skopskyn.
-Að vera líkur (alveg eins og) Gael García Bernal.
-Nördaskapur.
-Góð íslenskukunnátta...ok, nei...bara að kunna að tala yfirleitt, íslensku eða annað.

Sjö staðir sem mig langar á:
-Puerto Rico.
-Chile.
-New York.
-Búlgaría.
-Grikkland.
-Ítalía.
-Kenýa.

Sjö orð eða setningar sem ég segi oft:
-Þetta
-verða
-aðrir
-að
-ákveða
-fyrir
-mig.

Sjö hlutir sem ég sé núna:
-Sjónvarpið heima hjá mér.
-Fjarstýringin.
-Útidyrnar.
-Snýtubréf.
-Jólaskraut.
-Súperdós.
-Sófann.

Fegurð ó fegurð

Margir segja að maður læri ekkert af sjónvarpinu en því er ég algjörlega ósammála. Ég er dyggur aðdáandi fyrirsætuþáttarins America´s Next og af þeim þætti dreg ég flestan minn lífsfróðleik. Tyra Banks er svo góð fyrirmynd ungra kvenna, enda hefur hún sko mátt berjast til að komast á toppinn. Þessar æðislegu myndir sem koma á milli atriða sýna sterka konu og öskur hennar á einn keppandann sýna að hún er sko hörð í horn að taka og lætur ekki vaða yfir sig en er samt með mjúkt hjarta þarna. Svo gefur hún svo heilbrigð ráð varðandi megrunarkúra, allt í lagi að fá sér hamborgara, sleppa bara brauðinu. Hlýtur að vera góður hamborgari. Eftir að hafa horft á þrjár seríur af þættinum er ég fullnuma í fyrirsætufræðum, það er nokkuð ljóst, og bíð bara eftir að komast á samning. Einhver? Í kvöld er svo Herra Ísland og ég er ekki lítið spennt. Spenningurinn hófst aðallega vegna hinna geysiskemmtilegu kynninga á piltunum, sem ekki eru lítil efni; sætir, vel vaxnir og ekki lítið klárir. Verð að hætta, er farin að horfa.

Madre de cuatrillizos

Mi madre me pidió ayer que durmiera en la cama de matrimonio con ella. Ha estado enferma y pensaba que sería más fácil despertarme a mí, pos si pasara algo, que a mi padre que duerme como una marmota. Fue una noche difícil a causa de los sonidos que emitía y por mi constipado. Tal vez por eso he soñado muy muy raro esta noche. Es que esta noche di luz a cuatrillizos, de los cuales dos eran negros y dos más o menos blancos. Uno además sólo tenía una mano. Ese nacimiento fue una gran sorpresa para mí, mi familia y mis amigos, y también para uno de los padres de los cuatrillizos (había dos padres...cómo, no sé) que vino a visitarme con su novia. ¿Me estoy volviendo loca? Necesito dormir unas doce horas esta noche para recuperar el sueño perdido ayer por culpa de los cuatrillizos.

Endurfundir

Tres vikingos hittust á ný á heimili þeirrar vararíku lengst til hægri. Við tókum myndir og mér finnst þessi, þar sem Kjartan lítur út eins og pimpinn okkar Hlíf, vera skemmtilegust. Þetta var í fyrsta sinn síðan vikuna eftir að við komum heim sem að við hittumst formlega þrjú saman. Lélegt!

Kennsla í eiginmannsleit í öðrum löndum

Ég hefði ekki haldið að Háskólinn í Reykjavík væri á álíka lágu plani og ég en ég komst að öðru í gær. Vinstúlka mín hafði hvatt mig og aðra óspart til að mæta á litla ráðstefnu, sem haldin var í glæsihýsum þessarar ágætu menntastofnunar. Þrátt fyrir að vinstúlkan hafi mælt sérstaklega með fyrirlestri um endurskoðun, ákvað ég ásamt hinni að skella mér að hlusta á ræður um Menningarlæsi. Þótti mér þetta áhugavert, en bjóst við viðskiptalegri nálgun og var því ekki viss um að þetta myndi höfða til mín...þar til maðurinn sem stjórnaði fyrirlestrunum tilkynnti að þetta sem talað yrði um hjálpaði ekki aðeins til að ná samningum í viðskiptum, heldur einnig í eðlilegum samskiptum, til að mynda til að ná sér í eiginmann. Glaðnaði heldur yfir Ölmu Sigurðardóttur. Nú er ekki vit í öðru en að deila þessum ráðum fyrirlesaranna með lesendum, sem eru áhugasamir um hjónabönd við útlendinga:

-Það þýðir ekki að búast við því á ferðum þínum til Arabalanda í leit að karlmanni að klósettpappír sé á öllum stöðum. Vendu þig á vatnið til að skola rassinn eða taktu með þér rúllu!
-Nauðsynlegt er að leyfa Kínverjum að halda að þeir séu miðja alheimsins og muna að þeir eiga sér langa 5.000 ára sögu. Borgar sig því ekkert að hreykja sér af því við kínverska pilta að vera frá THE COOLEST COUNTRY IN THE WORLD. (úff, vona reyndar að enginn geri það nokkurn tímann)
-Ef illa gengur að ná samningum við Austur-Evrópumenn (til dæmis brúðkaupssamningum) getur oft borgað sig að berja í borðið og láta sem maður sé hættur við allt. Þá minnkar stundum í þeim stífnin.
-Svíar vilja ekkert tjitttjatt, bara ganga beint í samningaviðræður. Þá geri ég ráð fyrir að það borgi sig bara að spyrja hreint út hvort viðkomandi vilji fara að kela, ekkert vera að kynna sig eða spjalla áður.
-Á Indlandi þykir það merki um velmegun að vera vel í holdum. Fyrirlesarinn lýsti því fyrir okkur að samstarfskonur hennar hafi skipst á að koma með mat handa henni í hádeginu og þær hafi aldrei verið kátari en þegar hún tók að blása út og sagði að nú yrði mamma hennar sko ánægð. Geri ráð fyrir að karlmenn vilji líka útblásnar konur þar á bæ.
-Ef konur hyggjast ná sér í Marokkóbúa, má gera ráð fyrir að þurfa að fara allt að þrjár ferðir til landsins áður en samningum (karlmanni) er náð. Í þessum ferðum snýst allt út á að borða lambakjöt og kúskús.
-Mikilvægt er að drekka staup með heimamönnum í Kína til að ná árangri.

Vona ég að ráð þessi muni hjálpa vinstúlkum mínum, sem hyggjast leita út á við í karlmannsvali sínu.

Tendría que escribir algo decente en español, pero con mi mal humor me cuesta. Tal vez debería resumir mi vida desde que escribí la última vez, con lo interesante que es:
-He ido cuatro veces al festival de cine que celebran en Reykjavík. Tres de las películas son muy buenas, y las recomiendo a cualquiera (Voces inocentes -Puerto Rico, El Salvador-, Hip hip hora -Suecia- y Crónicas -Ecuador-) pero la cuarta es un poco rara aunque también interesante (Paha maa -Finlandia-).
-Me aburrí a muerte intentando estudiar.
-Me di cuenta de que no es una buena idea para mí hacer un máster.
-Salí muy feliz de juerga. Volví de muy mal humor después de caerme en la calle por culpa de mis zapatos dorados. Les hizo mucha gracia a unos chicos por lo menos. A mí menos.
-Limpié todo el sótano de la casa.
-Empecé un trabajo nuevo que consiste en organizar un programa social para inmigrantes y chicos de origen extranjero. No estoy a gusto en el trabajo, todavía no al menos.
-Dudé sobre el futuro.
Pues nada, así es mi vida.

El meme que da vergüenza

Oria me pasó este meme sexual, que la verdad, no sé si responder. Como mis padres no hablan español y no lo podrán leer, pues lo pongo aquí pero no pongo el nombre en el título (mi padre estudió español durante un par de años y podría entender el título, algo que no quiero). Para los aspirantes a monjes, dejad de leer ya!
Aquí, mi meme sexual:

¿Cuál fue el mejor polvo de tu vida? No sé cuál fue el mejor, pero sé quién fue el mejor...el nombre del chico no lo pongo aquí, aunque es casi imposible que lea eso.
¿Cuál es el sitio más original donde has follado? Con lo cómoda que es una cama...un estadio de fútbol. Podría mencionar otro sitio, o otra situación, pero me da demasiada vergüenza.
¿Que es lo que más te gusta durante el folleteo? Eso depende por supuesto, pero supongo, que es cuando no se toma demasiado en serio el acto. Es necesario poder reírse un poco. Pero hay otras cosas que me gustan también, por supuesto...
¿Que es lo que más odias durante el folleteo? Demasiada rapidez.
Fantasia sexual que me queda por cumplir Con la situación de ahora, me basta con lo que sea...jeje...pero la verdad es que las fantasias son fantasias porque uno no las cuenta salvo a la persona con que se acuesta.
Mis blogueros para un revolcón Pues nadie...

Es la costumbre que yo ahora diga nombres de gente que quiera que escriba un meme: Elías, Cliff y quien quiera...nadie se atreverá, creo yo.

Slæmur endir eftir góða byrjun

Eftir geysilega skapvonsku allan laugardaginn tók ég gleði mína á ný og skellti mér með Öspinni og síðar Ingupingu, á tískusýningu sem var hluti af Unglistarhátíðinni. Það var ósköp gaman, og ekki leiðnlegri stundin í Þingholtsstrætinu og við dans á Hressó. Eftir það fór að síga á ógæfuhliðina. Skilaboð frá manni sem var reiður mér fyrir að vera skuggakona komu mér í vont skap sem ekki einu sinni grjónagrautnum á Ara í Ögri tókst að sleikja úr mér. Ég hélt engu að síður áfram göngunni upp Bankastrætið og skelltum við okkur í smádans á Kaffibarnum, þar til ég ákvað að vera skynsöm stúlka og hélt heim á leið. Eða svo hélt ég. Ferðin niður að leigubílaröðinni gekk ekki sem allra best. Ég gekk fram hjá ungpiltastóði sem hrópaði að mér ,,ekki detta! ekki detta!" þar sem ég gekk á sleipum gullskónum mínum yfir hálkublettina á Lækjargötunni. Ekki þarf að spyrja að því að ég datt beint á rassinn, þrátt fyrir að hafa vandað mig mjög við gönguna, drengaulunum til mikillar ánægju. Mér þótti það ekki eins fyndið at the time og ekki fannst mér leigubílaröðin heldur fyndin. Leigubílstjóranum mínum (45 mínútum síðar) fannst það samt afar fyndin hugmynd hjá mér að hringja á leigubíl frá Hótel Holti til að þurfa ekki að bíða í röðinni. Ég hefði haldið að menn í þessum bransa þekktu öll ráðin...

Lilla bebí II

Það er gott að vera ungur í anda, en líklega enn betra að vera unglegur í útliti. Er ekki enn þá betra að vera barnalegur? Stundum efast ég en ég er hrædd um að það þýði orðið ekkert fyrir mig annað en að líta það bara jákvæðum augum. Í febrúar fór ég í atvinnuviðtal og eftir dágóða stund, auk þess sem atvinnurekandinn skoðaði starfsferilskrána mína (með öllum upplýsingum um stúdentspróf, háskólanám og annað) spurði hann mig hvort ég væri ekki örugglega á svipuðum aldri og dóttir hans, 16-17 ára. Áðan var ég í bókasafninu og ætlaði að fá mér skírteini. Starfskonan var nú ekkert á því að það væri góð hugmynd fyrir mig að fá mér skírteini en lét þó undan að lokum. Samt passaði hún sig á því að spyrja mig að aldri, mér til mikillar undrunar. Ég ákvað að kanna á heimasíðu bókasafnsins hverju aldur skipti máli varðandi skírteini. Það kom jú í ljós, átján ára og yngri fá skírteinið ókeypis og eins eldri borgarar. Þar eð hrukkurnar í andlitinu og gráu hárin eru ekki í sérlega miklu magni, þá geri ég ráð fyrir hinu fyrra. Allt að sex árum yngri, ekki slæmt það. Ætli ég haldi þessu unglega útliti fram á efri ár? Verð ég daman sem lítur út fyrir að vera tuttugu árum yngri, alveg eins og lýtalæknuðu konurnar í Hollywood? Nú er bara að krossa fingur og vona.

Þarsíðasta helgi í myndum

Lifandi bókasafn. Toshiki ræðir við lesanda.

Marianne, Mette, norsk stúlka og Færeyingarnir í Bláa lóninu

Stikkorðaform

Þar eð ég er of löt til að skrifa fallegan texta, þá ætla ég að lýsa lífi mínu þessa dagana í stikkorðum. Þetta má einnig lesa sem lista yfir hluti sem sem hægt er að gera þegar maður á að vera að læra:
-Á fimmtudaginn þarf ég að skila einhverju skrifuðu af BA-ritgerðinni. Ég get ekki frestað því aftur, svo að mér er nær að druslast til að gera eitthvað. Ég er komin með fjórar eða fimm lélegar blaðsíður.
-Sjónvarpið hefur fangað mig algjörlega, ég er farin að horfa á þætti eins og Judging Amy og CSI. Botninum var samt náð núna um helgina þegar ég tók CSI-þætti á leigu TVISVAR. Held að þetta sé merki um lærdómsleti af versta tagi.
-Við mamma erum farnar að leysa Su doku talnagátur, og þetta er fíkn. Ætla að reyna að hemja mig, ekki meira en ein á dag.
-Ég fór á kvikmyndahátíð á laugardaginn, sá Voces Inocentes, sem fjallar um herskyldu barna í El Salvador. Myndin er ein sú átakanlegasta sem ég hef séð, og synd hvað salurinn var tómur.
-Nú er ég að spá í að skella mér heim til þess að leggja mig, ég gat ekki sofnað í gær yfir Beðmálum í borgini. Ég ætti að lögsækja Skjá einn fyrir að eyðileggja líf mitt.

Ya pasó

Todo el fin de semana estuve ocupada con cosas relacionadas con la Asociación Nórdica, o casi todo. El programa era tan intensivo que mis padres se habían olvidado de tener una hija llamada Alma. Causó un cansancio horrible, pero ya voy recuperándome. Ya he probado más restaurantes en Reykjavík que nunca y seguiré probando más, porque el mircolés toca Perlan, el restaurante más famoso de la ciudad, en que uno va en circulos mientras come. Alli habrá un tipo de recepción para los participantes de la Reunión Nórdica (no sé cómo traducir Nordiska Rådet). Será interesante supongo. Bueno, nada de inspiración esta noche, pero como no quiero saber las resultades de Eurovison del otro día (por cierto, estuve en el jurado islandés elegiendo la mejor canción "ever"), pues no quiero mirar ningúnas págins. Nunca se sabe qué pone la gente...

UNR

Mamma sagði mér það í dag þegar ég hringdi í hana til að minna hana á að ég væri enn þá dóttir hennar að hún væri búin að taka mig úr erfðaskránni vegna þess að ég væri aldrei heima. Satt best að segja get ég ekki annað en skilið þessa ákvörðun hennar, hún er ábyggilega búin að gleyma því hvernig ég lít út. UNR, Ungdomens Nordiska Råd, kláraðist í dag, en á morgun heldur samt einhver dagskrá áfram með fundi við Bláa lónið. Föstudagurinn síðasti kemst á lista yfir súrustu daga lífs míns held ég. Hann einkenndist af tangófélögum, fundarhaldi, veitingahússáti með lifandibókasafnsfræðingi og partýhaldi. Gaman en...er að lognast út af og ætla niður í bæli mitt.

Alma la bailarina

En el instituto teníamos clases de baile dos veces al año. En vez de deporte nos enseñaron distintos tipos de baile durante unas horas para prepararnos para las fiestas anuales del instituto. Esas clases juntas con mi experiencia del club de salsa en Cambridge, donde tíos, casi todos de origén norte-africano, intentaron enseñarme los pasos contribuyen a mis conocimientos de bailar. Hay que mencinoar también el tiempo que pasé con mi amiga aprendiendo los bailes de ballet (que a ella le enseñaron en una escuela) para preparar ensayos en nuestro colegio. A lo mejor no hace falta señalar que los conocimientos son muy pobres y que seguramente soy la única estudiante del Instuto de Reykjavík que ha logrado hacer caer a una pareja en clase de baile. A pesar de todo eso voy a empezar un curso de baile esta noche.
Mi amigo y yo nos hemos apuntado a un curso de tango para estudiantes que tendrá lugar en el sótano del Teatro Nacional. Me pregunto si debo avisar a los del curso que soy un peligro y decirle a la profesora que necesitaré clases extras y atención especial, aunque sólo sea para asegurar la saldud de los demás estudiantes.

Endurkoma í næturlíf Reykjavíkur eftir stutt hlé

Það sem stendur upp úr eftir gærkveldið:
-Búningar og leikmynd í leikritinu sem ég sá í gær, Halldór í Hollywood, minnir mig að það heiti. Margt annað ágætt um leikritið að segja, en þetta stóð upp úr.
-Sætur strákur sem sat aftarlega í leikhúsinu og reyndist auðvitað annaðhvort vera útlendingur eða í hópi útlendinga.
-Gott nammi heima hjá Ösp.
-Þakklæti til Heiðars Austmanns (já, ég er að skrifa þetta...trúið augum ykkar) fyrir að spila Camisa negra, og annan suðrænan smell. Ég held að ég hafi meira segja gefið honum þakklætismerkið þumla upp.
-Maturinn sem við Ösp fengum okkur, sýrlensk pönnukaka með kjúklingi og vaffla í vöffluvagninum, sem við snæddum um leið og við ræddum við ekkert allt of skemmtilega unga pilta.
-Stelpa að nafni Helga, sem ég deildi leigubíl með, hún var eitthvað svo hrikalega fyndin, ég skellihló að henni. Sama hvort hún sagði sögur af bróður sínum og frænda, Helga og Helga, sem hún hafði farið með í bæinn (lítill frumleiki á þessum bæ) eða bullaði annað. Skondin stúlka sem gerði biðina í leigubílaröðin talsvert skemmtilegri.

Sannleikur lífsins?

“Las mujeres nunca descubren nada; les falta el talento creador, reservado por Dios a las inteligencias masculinas”
"Women never discover anything, they lack the creative talent that God reserved for the male intelligence."
Dijo/said Pilar Primo de Rivera.

Mis intentos de empezar a escribir el trabajo final, entran en la parte de mi vida llamada fracasos. Sí, he empezdo a leer un poco, pero con diez páginas al día estoy orgullosa, y eso, la verdad no sirve para mucho. Tomé el día de ayer y el de hoy libre para trabajar en la tesina, y ahora son las 15:25 y no he hecho nada. Con todo lo que está pasando en mi vida, no hay tiempo para una cosa de tan poca importancia como el trabajo final.
Ayer hicimos la cena nórdica en la Asociacón Nórdica. Había comida riquísima; albóndigas danesas, pasteles finalandeses (será mi suño ir a Finlandia en el día de Runeberg para probar estos pasteles allí), pescado a la islandesa y míl cosas más. Lo malo fue que no vino mucha gente, todos los activos de siempre pero pocos más. Espero que en el futuro haya más.
Este fin de semana tengo pocos planes. El plan número uno es el de escribir unas páginas sobre mujeres españolas pero también voy con mi abuela a ver a la otra abuela y voy a ir al teatro. Mis padres me preguntaron ayer si quería ir con ellos. Yo dije que sí sólo sabiendo el nombre de la obra, que siempre es interesante ir al teatro. Resulta que es una obra que trata del autor Halldór Laxness. A ver qué tal.

Fotos del viaje / Myndir úr ferðinni

Jæja, núna eru komnir inn linkar á myndirnar sem ég tók á tungumálamaraþoninu og jafnframt myndir úr ferðinni til Noregs og Kaupmannahafnar. Linkana má finna til hægri. Myndin hér að neðan er frá "Verdens ende", hjara veraldar, sem er í Noregi. Ægilega fallegt þar!

Lilla bebí

Það var ekki fyrr en í kvöld sem það rann upp fyrir mér að ég er gengin í barndóm. Ástæðan er ekki sú að andi minn sé yngri, nei, síðan ég varð einkabarn á heimili mínu nærri Kleppi hafa foreldrar mínir byrjað að álíta mig um það bil tíu árum yngri en ég er, og ég vitanlega að hegða mér eftir því. Nú er ég enn meiri dekurrófa og prímadonna en áður hef ég verið og uni því vel. Foreldrarnir þurfa aðeins einu barni að sinna og hringja því í mig þrefalt miðað við áður (dýrt að hringja langlínusímtöl) og ég get borðað á við þrjá þar eð matarkaupin hafa lítið breyst. Vitanlega deilast varnaðarorð og þess háttar aðeins á mig eina, svo að ég fæ víst líka margfaldan skammt af slíku. Í dag fórum við svo öll fjölskyldan sem stödd er hér á landi í Nóatún að kaupa í matinn. Við kjötborðið ákvað mamma að kaupa lifur í kvöldmatinn og ég öskraði yfir allta kjötdeildina eins og versta dekurdós að ég borðaði ekki slíkt eftir hrossabjúgnahryllinginn fyrr í haust svo að mamma keypti hamborgara til að steikja handa litlu dóttur sinni. Svo keypti mamma líka kjúklingabita sem sérrétt handa tuttugu og fjögurra ára gamalli dóttur sinni, þar eð hún hélt hana ekki vilja fiskibollur. Svo hitaði hún franskar í ofni fyrir þá stuttu í kvöldmat. Þetta var samt ekki nóg til þess að ég áttaði mig á þessu, það var ekki fyrr en ég fór út í kvöld og mamma hrópaði á eftir mér: Alma, kemurðu nokkuð seint heim? (nokkuð sem hún segir raunar alltaf við mig áður en hún fer út) og pabbi kallaði: Kyssa pabba sinn bless. Spurning hvort ég ætti að gera eitthvað í þessum málum og reyna að fullorðnast, eða bara njóta þess að vera litla barnið hennar mömmu?

Leti

Það er tæplega að ég hafi lyft litla fingri í dag sökum þreytu og leti. Ég vaknaði er farið var að líða fram á miðjan dag þar eð ég var afskaplega þreytt eftir að hafa haft ægilega mikið að gera síðan ég kom heim frá Danaveldi þrátt fyrir að hafa ekki unnið nema einn dag. Talsverður tími fór í að hjálpa Páli og fleiri þýskunemum á Októberfest, sem haldið var á lóð Háskólans á fimmtudag og föstudag (það vita nú raunar allir, held ég) sem var bæði skemmtilegt og verulega þreytuvaldandi. Á bæði fimmtudag og föstudag kom ég heim svo þreytt að annað eins hefur vart sést á mínum bæ. Þreytan hefur eflaust að hluta til verið andleg þar eð ég eyddi föstudagskvöldinu að miklu leyti í að þræta við viðskiptavini á barnum og reyna að finna út hver af hinum milljón manns sem biðu væri næstur. Auk þessa hef ég verið að brasa í hlutum tengdum Nordklúbbnum, taka upp úr töskum og svo reyna að kíkja í bók þess á milli. Nú er nefnilega kominn tími á að bretta hendur fram úr ermum og byrja að skrifa eitthvað um Pedro minn, skil á nokkrum skrifuðum blaðsíðum eru eftir rúma viku. Ekki veit ég hvenær mér verður eitthvað úr verki, samt sem áður. Á morgun geng ég þvert á orð mín og ætla að hjálpa Freyju með skólaverkefni með því að leika í stuttmynd fyrir hana, fara á kattasýningu, kíkja í búð og svo reyna að heimsækja vinkonu mína. Ekki veit ég næ að gera þetta OG undirbúa ritgerð. Á einhver nokkra klukkutíma aflögu til að selja mér?

Lista de cinco, poco vergonzosa

Para que Arroaz escriba una lista igual en su página blog, pongo esta lista aquí. Arroaz, estoy esperando tu lista!
1) He ido sola al cine más de una vez. La primera vez vi The Madness og King George, y lo raro es que no fui sola por falta de compañía sino porque quería probarlo.
2) Durante los cuatro últimos años he vivido en cuatro países distintos: Islandia, España, Inglaterra y Åland. A ver se añadirá uno más pronto.
3) El gran temor de mi vida son las serpientes, ni puedo ver fotos de una.
4) He hecho viajecitos por la ciudad con mis amigas para ver las casas donde vivían mis músicos favoritos. Luego descubrimos que nos habíamos equivocado de casas (había más de uno con el nombre del cantante) y tuvimos que volver a hacer un viaje así.
5) Nunca he tenido más éxito con chicos en una discoteca como en la fiesta de cambio de sexo cuando iba vestida de vikingo macho, con barba y todo. Hubiero podido ligar con más de un chico aquella noche.

Nunca jamás

Ya está decidido. No volveré a ayudar a nadie nunca jamás. Pasé toda la noche de ayer, desde ayudando a un amigo mío en la fiesta de la cerveza, Oktoberfest, en una tienda de campaña al lado de la Universidad. Él pobre había estado muy ocupado organizando la fiesta, o más bien macro-fiesta y faltaba gente para trabajar en la barra y ayudar con otras cosas. Las noches antes también le había estado ayudando pero durante unas horas. No sé qué fue el colme de la noche, había tantos "highlights". El volver a ver a una amiga no muy querida después de muchos años o todos los borrachos que usaron míl distintas maneras de convencerme de que les sirviera a ellos primero y no a los que habían estado esperando quince minutos más. También hay que mencionar la cerveza que al volver a mi casa a las 3.30 cubría toda mi ropa, incluidas las botas que también tenían manchas de mostaza, tierra y hierba y al borracho que se vomitó encima mientras intentamos buscarle su móvil para llamar a su casa o a sus amigos y pedir su dirección. Al final se lo llevó la policía. A pesar de un agotamiento total (me imagino que mi amigo esté míl veces peor el pobre) y botas sucias, tengo que admitir que en parte fue divertido, por lo menos las primeras horas. No obstante, tengo pensando no volver a ayudar a nadie nunca jamás...al menos por ahora.

Køben-Osló-Køben

Rómantík: Par á hjóli sem stoppar á umferðarljósum til að faðmast.
Nískt: Rúmur klukkutími í H&M án þess að kaupa nokkuð nema sokkabuxur.
Fallegt: Bæði Osló og Kaupmannahöfn.
Blautt: Rigningin á fimmtudag og laugardag.
Skemmtilegt: Að hitta alla Norden-aktivistana sem ég þekkti þegar.
Óskiljanlegt: Norski skipuleggjandinn þegar hann reyndi að tala.
Fyndið: Eyrnastór að dansa.
Þreytandi: Heil nótt í rútuferð, sofið í hámark klukkutíma í einu.
Spennandi: Tveir dagar í Kaupmannahöfn framundan!

Ekki alveg sammála...

You Belong in London A little old fashioned, and a little modern. A little traditional, and a little bit punk rock. A unique woman like you needs a city that offers everything. No wonder you and London will get along so well. What City Do You Belong in? Take This Quiz :-) Find the Love of Your Life (and More Love Quizzes) at Your New Romance.

Í fyrsta sinn

Ég eyddi kvöldinu í hópi glaðra kennaranema í örlitlu partýi heima hjá vinkonu Freyju. Þar var mikið spjallað og umræðurnar satt best að segja mér að skapi (ekki rætt um getnaðarvarnir, hlutirnir úthúðaðir eða talað illa um fólk eins og gjarnan vill verða). Eftir skemmtilegheitin ætluðum við Freyja heim en ákváðum að renna niður Laugaveginn áður og sáum okkur til mikillar undrunar að engin röð var á Oliver þrátt fyrir að klukkan væri að verða eitt. Við gátum ekki annað en gripið tækifærið og ákváðum að kíkja á Oliver enda höfðum við aldrei komið þangað að kveldi um helgi þrátt fyrir að hafa reynt helgi nokkra að bíða í langri röð til að komast inn. Í Reykjavík er víst enginn maður með mönnum nema að hafa komið á Oliver svo að nú telst ég líklega til manna. Samt þarf ég nú víst að taka fram að dvölin breytti mér lítið, ég varð aðeins sannfærðari um að snúa ekki aftur á þennan blessaða Reykjavíkurbar. Á staðnum var meðalaldurinn líklega 35 ára, svo að við Freyja féllum ekki alveg í hópinn. Einhverjar ungdömur voru þó, eins og þær sem við hittum á salerninu, sem ég fann hjálparlaust Freyju til mikillar undrunar (hún vissi kannski ekki að mamma píndi mig til að fara á klósettið til að reyna að tala við Gael kvöld eitt í sumar). Aðrir gestir virtust samt gamlir eða drukknir. Við skelltum okkur á dansgólfið og tókum örfá spor þrátt fyrir að mér liði eins og bóndakonu á flippinu í borginni. Þegar kona nokkur datt ofan á mig og sofnaði áfengisdauða á dansgólfinu ákváðum við Freyja að forða okkur. Lágmark að setjast a.m.k. bara rólega niður ef á að fá sér blund á skemmtistöðum :) Þetta varð til þess að við stöllur flúðum Oliver eftir um það bil sjö mínútna dvöl og snúum eflaust ekki aftur. Oliver fær ekki háa einkunn í bili hjá mér.

Frííííooo

Joder, ya empieza a hacer frío aquí. Hoy he pensado que iba a ser un buen día, con sol y todo, pero ha cambiado drásticamente. Ahora me estoy muriendo de frío (otra vez quejaándose la vikinga, ¿cuándo se va a acabar?) y mis pensamientos sobre el invierno que viene no son nada bonitos. Pensar en despertarse cada mañana, quitar la nieve del coche, ir helada al trabajo....nah, no puedo. Empezaré a soñar con una playa, con una piscina y sol pero al despertarme lo que veo es la nieve en las montañas. España, ya nos veremos!

De buscachiste.com

Estaban en un mitin todas las mujeres del mundo para hacerle a Dios tres peticiones muy importantes para ellas, y entonces, baja San Pedro con su libretita y su lápiz para apuntar sus peticiones.
"Díganme hijas, cual es su primer petición."
"Primero, queremos que la regla no sea cada mes, que sea cada seis meses porque es una chinga estar cada 28 días con esas molestias."
San Pedro anota la petición en su libretita.
"Muy bien hijas, ¿cual es su segunda petición para el Señor?"
"Segundo, queremos que el embarazo no dure nueve meses, porque es muy cansado estar cargando esa panza todo ese tiempo, queremos que dure solo tres meses."
San Pedro anota la petición número dos en su libretita.
"Perfecto hijas mías, y por último, ¿cual es la tercer petición?"
"Por último, queremos que el pene del hombre sea bonito porque ¡realmente es horrible!"
San Pedro consternado anota la petición número tres y les pide a las mujeres que se reúnan nuevamente en un mes más.
Después del mes, se vuelven a reunir y las mujeres aclamando: "que vivan las mujeres, que vivan las mujeres" esperan a San Pedro que baja ipsofacto ante tal escándalo y comienza su discurso.
"Hijas, la petición número uno, será otorgada parcialmente. La regla será cada cinco meses, porque seis estuvo medio cabrón. La petición número dos, será otorgada también parcialmente. El periodo de embarazo durará cuatro meses y medio, fue lo más que pude hacer por ustedes. Y la tercera petición, fue declinada completamente por nuestro señor."
Y las mujeres gritando y reclamando: "¿Pero por qué, señor?"
Y les contesta San Pedro: "¡Porque si feo y peludo se lo maman, bonito se lo comen!"

Klukkuð: Skammarlegar staðreyndir eða ekki

Jæja, ég var víst klukkuð og verð að taka því, og ekki bara einu sinni heldur tvisvar, nei þrisvar. Það þýðir þó samt ekki að ég þurfi að skrifa fimmtán staðreyndir er það? Nei, látum fimm nægja. Takk Freyja, Jónas og Barcelonadrottning! Reyndar skammast ég mín ekkert að ráði fyrir neitt af þessu nema það fyrsta.

1. Ég hlusta næstum bara á FM957 þessa dagana. Áður fyrr skipti ég mikið yfir á aðrar rásir en núna finnst mér næstum öll tónlistin á FM957 vera skemmtileg og hlusta bara á þá rás.

2. Þegar ég var lítil var ég ofsalega þægt barn, nema þegar ég reif bækur bak við bekk á Brákarborg með leikskólavini mínum. Þetta var ábyggilega það eina sem ég gerði af mér á opinberum vettvangi fyrstu árin.

3. Um það bil átta ára gömul fékk ég lægstu einkunn sem ég hef fengið hingað til, einn fyrir baksund. Kennarinn sagðist bara gefa mér einn af því að ég reyndi. Þetta var annars bara byrjunin á glæstum sundferli mínum.

4. Ég er með appelsínugula beltið í júdó og lyftarapróf.
5. Fjölskyldan mín stundaði það þegar ég var yngri að halda miðnæturpartý, þá bjuggum við til samlokur í samlokugrillinu okkar og dönsuðum við tóna Kim Larsens og annarra snillinga tónlistarsögunnar.

Ég skora á Cliff Cool, Siggu og hinar Djékádúfurnar, Jordi, Arroaz og Elías að skrifa um sig. (ARROAZ & Jordi: this is an order, write the same kind of list of five facts about you, preferably shameful in your blogs :o) )

Llevo todo el fin de semana discutiendo. Lo triste es que he estado discutiendo con un niño de seis años. Aparentemente no tenemos las mismas ideas de juguetes y las cosas que una persona de su edad debe de llevar a casa de un amigo (quería llevar su pistola junto con una especie de móvil no verdadero). Me llamó la mujer más aburrida del mundo y esta noche me ha preguntado por qué demonios su madre no se queda con él. No le gusta la vida dura cuando le cuido yo. Tendrá que aceptarlo, no obstante, dado que sus padres no vuelven hasta mañana por la noche y se queda con la niñera de las pesadillas. Menos mal que hicimos paces antes de que se durmiera.
Pensé estar todo el fin de semana cuidando a "mis" niños pero al final me dieron libre el sábado por la noche y una parte del domingo. Utilicé la oportunidad, por supuesto, para salir. Dos amgias vinieron a mi casa para cenar, encontrándome todavía en la bañera y sin haber empezado a cocinar. Siempre se aprende en la vida: nunca llegar a tiempo a cenas en casa de Alma. La cena no se puede comparar con las cenas de Pálus, pero no estaba nada mal. Luego bajamos a mi refugio en el sótano y empezamos a beber. Más gente vino y luego fuimos al centro y decidimos ir al café/bar al que he ido casi cada fin de semana desde que volví de España. No sé por qué tomamaos esta decisión estúpida. Me parece estúpido porque el fin de semana anterior (después de haber sido pegada en una fiesta en Kópavogur y perdido mi pendiente) me dormí en el suelo de este mismo café y uno de los chicos que trabajan allí (por cierto un chileno, creo) me tuvo que despertar. En ciudades normales, uno no hubiera vuelto a este sitio hasta dentro de unos cuantos meses, pero por la poca variedad de sitios interesantes en Reykjavík, volví. La verdad es que me lo pasé muy bien allí bailando así que no me quejo.
Ya se ve que no tengo nada de contar. La cosa más intersante de hoy fue hablar con Clarisse y mañana seguro que será un chiste que me contará el niño o un cliente malhumorado en el trabajo. ¡Qué vida más interesante! ¡España te quiero!

Nýir linkar

Undanfarna daga hef ég bætt við nokkrum nýjum linkum, meðal annars slóð á síðu ástkærrar systur minnar í Danaveldi (sem hún heldur út með vinstúlkum sínum), síðunni hjá Rástu Danadrottningu og svo Ásdísi sem er á leið til Santa Barbara. Er í alvöru hægt að gera eitthvað svalara? Jú, svo bætti ég líka við Erassagreyinu, ef einhver hefur áhuga á ævintýrum spænsks nema á Íslandi. Sú síða er vitanlega á spænsku. Njótið vel!

Niñera en Fossvogur

Este fin de semana cuidaré los niños de mi familia au pair en Cambridge. Los padres están en Copenhague, Oslo o Malmö y mientras yo me quedaré con los hijos de 6, 12 y 14 años. Ya había hablado con todo el mundo sobre lo buenos que son ellos, pero no estoy completamente segura. Como si fuera madre, tuve que salir pronto del trabajo para recoger al pequeño al colegio. Siendo su primera semana, a la madre le pareció demasiado que se quedara todo el día allí. Estaba muy contento al volver, jugando a juegos incomprensibles en que parecía haber fuegos peligrosos en la acera que le impidieron elegir cualquier camino. Pero lo de ser bueno, no fue nada notable cuando decidí ir al centro para comprar un regalo. Primero tardé mil horas en convencerle que se fuera conmigo (prefería quedarse en casa mojándose la cabeza con el grifo del jardín) y antes de irse hubo que comer un bocadillo y una ciruela y no sé qué más. Por el centro quería que le comprase unos souvenirs de Islandia, imprescindibles en su colección de juguetes y le pareció horrible que no quisiera entrar en un bar pijo, para tomar algo. Recordadme que la próxima vez no salgo con él. Ahora está ya durmiendo y los dos otros viendo una peli así que no me quejo...creo que me voy a dormir para recuperar sueño, que esta semana me he levantado a las 6:30 dos veces, algo que no es sano.

Ástarfleyið

Augljóslega hef ég ekki fylgst nógu vel með að undanförnu. Ástarfleyið hefur algjörlega farið fram hjá mér. Því miður kemst ég ekki í ferðina vegna fyrirhugaðs ferðalags til Noregs en ég hvet alla vini mína og kunninga til að skrá sig í þennan æsispennandi skrípaleik. Úff, ég get ekki beðið eftir að bachelor byrji...

Guest map

Acabo de introducir algo nuevo en mi página y espero que vosotros, mis pobres lectores, lo usáis. La novedad es el guest map, al cual podéis entrar para que pueda saber de dónde vienen mis lectores (de España e Islandia, sí pero da igual). Eso lo pongo en vez de un contador, que un contador me volvería loca de curiosidad.

Nýjung á síðunni er guest map, sem finna má hér til hliðar. Vona ég að lesendur sjái sér fært að kvitta fyrir heimsókninni. Kemur gestakortið í stað teljara, sem ég set ekki vegna þess að ég yrði biluð af forvitni.

I just put something called a guest map in the page, and it is meant to see where my readers come from. Please sign the guestmap!

Matarást

Ónefndur vinur minn er orðinn frægur á vinnustaðnum mínum þó svo að enginn hafi hitt hann enn þá. Aldrei er þó að vita nema vinnufélagar mínir krefjist þess að fá að hitta pilt, enda var hann umtalaður eftir að ég lýsti máltíðinni sem hann eldaði í gærkvöld. Í forrétt fengum við snigla í sveppum og gómsætt hvítlauksbrauð en aðalrétturinn samanstóð af nautasteik með sveppum, bakaðri kartöflu, dijonsinnepi, heimagerðu hvítlaukssmjöri og salati með furuhnetum. Eftirrétturinn toppaði þetta samt allt saman (erfitt en mögulegt, það sannaði gestgjafinn): búðingur með hvítu súkkulaði og afar ljúffengu pistasíusýrópi. Í morgun hélt ég að ég myndi ekkert borða aftur þessa helgina, ég var háleftir mig eftir allt átið.

Svo að ég ræði annað þá hefur mikið verið talað um það í fjölmiðlum hversu mikill skortur sé á vinnuafli í hinum ýmsu þjónustugreinum. Leikskólarnir eru fullir af börnum en ekkert starfsfólk og á kaffihúsum og í sjoppum afgreiða eigendurnir. Ég setti atvinnuumsóknina mína á tvær vefsíður í síðasta mánuði, enda var ég ekki alveg viss um hvað ég myndi taka mér fyrir hendur með haustinu (ekki alveg viss enn þá raunar). Síðan þá hef ég fengið símtöl frá nokkrum stöðum þar sem ég er beðin að koma í viðtal, þó svo að ég hafi ekki sótt um nein störf sérstaklega. Það finnst mér ótrúlegt. Ég er eiginlega hætt að svara neinum símtölum fyrr en ég hef kannað áður hvaðan hringt er. Maðurinn sem bankaði á dyrnar hérna í Haðalandinu, þar sem ég er að passa, virðist ekki hafa áttað sig á manneklunni á vinnumarkaðnum. Sá kveðst vera nemi hér á landi og selur handgerðar blómamyndir til að standa straum af námi sínu á klakanum. Þetta var í annað skiptið sem hann reynir að selja mér svona myndir, hann kom um daginn þegar ég var hjá ömmu, en í þetta skiptið virtist örvæntingin ná að fylla hann, hann bað um smápeninga þegar ég afsakið mig með að geta ekki keypt. Er þetta fyrsta stig betls hér? Greyið pilturinn ætti að skjótast út á Pizza Hut og sækja um vinnu.

Tilvistarkreppa -part 3-

Helgin mín var ágæt, en einhverra hluta vegna er ég dottin inn í þá tilfinningu að ekkert sem ég geri hafi nokkurn tilgang og að ég sé farin að lufsast gegnum lífið eins og einhver gufa. Kannski er þetta bara tímabundin þreyta eða BA-ritgerðarskrifakvíði, vonum það. Annars var Sergio hjá mér fyrstu tvær næturnar þangað til hann flutti annað, móður minni til mikillar mæðu. Við áttum ágætisdaga saman, fórum út að borða á indverska staðinn Shalimar, en Sergio hafði einmitt starfað þar einhverjar vikur meðan hann dvaldi hér á landi. Það hafði þó ekki spilað inn í ákvörðun okkar um að snæða þar á bæ, heldur var þetta tilviljun mikil. Amir, eigandi staðarins og raunar einnig leigjandi bróður míns, seldi okkur mikið góðan mat á góðu verði og í umhverfi sem fékk mig til að líða eins og ég væri erlendis. Með okkur Sergio í för voru Edda, Jónas og systir Jónasar, sem sagði skemmtisögur austan af fjörðum. Við kíktum aðeins út á margþrungið næturlíf Reykjavíkurborgar eftir matinn þótt naumt væri á að ég héldi augunum opnum. Þá líkt og á laugardagsvköldið fórum við frá einum bar á annan og nutum þess að horfa á myndarlegar Reykjarvíkursnótir, allar með ljóst hárið litað í sama litatóninum og í eins leðurjakka. Ekkert yndislegra! Ætla að hætta þessu neikvæðishjali mínu...sný aftur á jákvæðu nótunum sem fyrst.

La vida post-Erasmus -lo que te pasa al volver-

Habiendo pasado tiempo con Sergio, que estuvo aquí en Islandia con una beca Erasmus hace dos años, he pensado un montón en qué le pasa a los pobres Erasmus después de su estancia. Él ha ido por la ciudad mirando con ilusión todas las cosas, y recordando los meses que estuvo aquí. Para él como todos, supongo había cosas excelentes pero también hay cosas malas. Voy a escribir un poco sobre lo que te pasa al volver, lo que antes hubiera llamado Depresión post-Erasmus, pero ahora sé qué no hace falta una palabra tan fuerte:

Deudas: Supongo que a muchos les pasa lo mismo. Los pobres mediterráneos van al norte y gastan todo su dinero en alojamiento y comida que les cuesta triple lo normal mientras los nórdicos se van al sur y gastan todo su dinero en viajes y fiestas. En mi caso, en fiestas sí, pero más todavía en viajes....pero no me arrepiento...Turquía, Suiza, Andorra, Francia, Alemania, La República Checa y muchos sitios de España, no me lo hubiera querido perder.

Cambio climático: De los 35°C en Madrid a los 12°C en Reykjavík. ¿Hace falta decir más?

Los precios: Para algunos Erasmus será un alivio volver a su tierra por no tener que seguir ahorrando cada euro/króna/libra. Para mí es lo contrario. Junto con las deudas hace aún más desagradable estar otra vez aquí donde todo es carísimo. Intento, no obstante, callarme cuando están cerca mis amigos que ya están hartos de mis comentarios sobre los precios. Un amigo mío que estuvo de Erasmus en Alemania ha empezado con las mismas quejas y ahora entiendo que es un poco aburrido escucharlo todo el rato.

El idioma: Dejas de escuchar el idioma que has estado practicando o aprendiendo durante meses de repente. En algunos casos no hay ningún problema para encontrar a gente con que hablar en este idioma, pero en otros más. Yo noto cómo voy perdiendo la fluidez, pero no me quejo, he tenido la oportunidad de hablar un poco, por lo menos. Sólo que falta Elías, mi compañero de intercambio de antes. ELÍAS KOMDU AFTUR!

Los cambios de carreteras: Sé que es una tontería, pero joder, aquí van cambiando todo el sistema de las carreteras así que me pierdo cada dos por tres cuando voy en coche por la ciudad.

Añoranza: Habiendo conocido a gente a que quieres mucho y con que te gusta pasar tiempo, es difícil volver a tu país y estar muy lejos de ellos. Para un islandés se puede imaginar lo malo que es, estando aquí en el quinto coño sin nada como Ryanair que te lleva medio gratis por Europa. Sigo esperando que pronto pueda viajar para ver a mis amigos, hasta a países tan lejanos como los Estados Unidos y Puerto Rico. ¡Gracias a dios por el messenger! Donaciones se reciben para financiar viajes.

¿Qué hacer?: Eso tal vez no les pasa a todos pero para mí es el gran problema de mi vida por ahora. Ya he gastado muchas palabras en eso, así que lo dejo.

Viene Sergio

Ya se ha ido Sigga pero no obstante seguiremos siendo cuatro en la casa los próximos días. La razón es Sergio. Había planeado venir el 25 de agosto y vivir en casa de un amigo suyo pero cambiaron los planes y va a pasar por lo menos los primeros días en mi casa. Al pobre lo vamos a meter en el sótano, en la habitación, más bien ex habitación de mi hermana. Por lo tanto llevo unas horas allí intentando arreglar todo, sin mucho éxito. La habitación sigue estando llena de mierda así que manana después del trabajo tendré que seguir limpiando para preparar la llegada de Sergio. A ver si consigo dejar el sitio más o menos bien...

Tilvistarkreppa -part 2-

Hneykslanlegt kann eflaust mörgum að þykja að ég skyldi ekki horfa á Mótorhjóladagbækur fyrr en í kvöld, en hvað sem því líður þá var ég afar hrifin af kvikmyndinn og þótti leikur (og líkami) margrædds Gaels García Bernals frábær. Eftir að hafa horft á myndina er ég komin með fleiri framtíðarhugmyndir, samhliða hugmynd minni um að gerast hjónadjöfull í dönsku konungsfjölskyldunni. Nú langar mig til Rómönsku Ameríku. Vitanlega langar mig þangað í von um að hitta Gael, þótt eflaust séu meiri líkur á að hitta kauða hér í Reykjavík, en líka bara til að ferðast og skoða. Það eina slæma er að til að fara til Suður-Ameríku þarf ég að eiga peninga og til að eignast peninga þarf ég að vinna. Mér finnst hvort tveggja afar leiðinlegt, vinna og að eiga peninga, ég er miklu betri í að eyða þeim bara.
Svo að ég snúi mér að öðru þá óska ég eftir mannafli til að aðstoða mig á Kleppsveginum. Sigríður er jú farin og ég hyggst hálfflytja niður í herbergi. Fyrst þarf samt að gera það vel vistarhæft, þrífa það og ganga frá dóti. Býð ég því áhugasömum í þrifapartý annað kvöld, 24. ágúst, þar sem ekki verður boðið upp á neitt nema gleðina sem fylgir því að hjálpa lötum námsmanni. Sjáumst á Kleppi!

Noche de la Cultura

En Reykjavík llevamos celebrando la Noche de la Cultura unos diez a ños. Me acuerdo de haberme perdido la primera, pero que mis amigas, entonces con unos catorce a ños, hablaban de haberse encerrado dentro de una librería (iban para comprar revistas con fotos de sus cantantes favoritos) porque una persona empezó a recitar poesía en medio de allí y la tienda se llenó de gente. La Noche de la Cultura de ahora, es algo un poco distinto. Sí, que sigue habiendo tiendas abiertas con alguna cosa especial como música viva o exposiciones de arte, pero la fiesta ha cambiado drásticamente en cuanto a lo que pasa después de los fuegos artificiales que suelen alumbrar el cielo a las once. Los reykjavíkenses últimamente parecen volverse locos después de eso. Todos los niños se quedan en el centro disfrutando de que los padres estén también por allí de juerga, y se emborrachan. Todo el centro se llena de mierda, y los islandeses disfrutan de lo que más les gusta, un botellón enorme. Algunos han dicho que la Noche de la Cultura debe de cambiar de nomre, que eso más bien es algo no-cultural. Yo digo que no, es una de las cosas más características de la cultura islandesa, beber como vikingos locos. Triste pero verdad.

Ég vil vera prinsessa

Það er frekar leiðinlegt að vera ég þessa dagana. Nú er ég ekki að meina vegna þess að ástkær systir mín er farin úr landi eða vegna þess að haustið virðist nálgast allt of óðfluga með tilheyrandi blæstri og kulda, þótt vitanlega hjálpi þessi atriði ekki til. Það leiðinlegasta þessa dagana er það að áform mín fyrir haustið eru nákvæmlega engin önnur en þau að skrifa eitt stykki BA-ritgerð en fólkið í kringum mig virðist ekki taka tillit til þess að ég hef ekki hugmynd um hvað nánasta framtíð ber í skauti sér og heldur áfram að spyrja: Já, hvenær byrjar skólinn hjá þér? Hættir þú að vinna í næstu viku? Mér finnst fúlt að útskýra í þrítugasta og níunda sinn að ég eigi bara eftir að skrifa ritgerð og að ég viti hreinlega ekki hvað framundan sé. Kannski ég ætti að skálda eitthvað upp, segja við fólk að ég sé búin að fá vinnu hjá Rauðu línunni við upplestur á erótískum smásögum og stunum eða að ég hyggi á ferð til Grænlands til að finna sjálfa mig. Það er auðvitað gott og blessað að sitja bara og kvarta, en ég er hrædd um að besta ráðið til að komast út úr þessari krísu minni sé að láta hendur standa fram úr ermum, eða ákvörðunargáfuna lýsa réttara sagt, og koma mér upp plani fyrir haustið. Sem stendur dettur mér raunar eitt í hug. Ég ætla að reyna að gerast hjónadjöfull í dönsku konungsfjölskyldunni. Prinsinn og Mary Dónalds eru í viðtali og hann virkar ekki aðeins skemmtilegur og hress, heldur er hann bráðmyndarlegur. Verst hvað ektafrúin er djöfull frambærileg! Hafið þið heyrt um bresti í hjónabandinu?

FM-hnakkagleði á Selfossi

Mikil eftirvænting hafði verið í mér alla vikuna þar eð ferðinni var heitið á Selfoss síðastliðinn föstudag. Ég gat ekki beðið eftir að sjá mannlífið í bænum; ljóshærða pilta með ræktaðan vöxt á gulum hondum og ljóshærð silíkonfljóð með brúnkukrem. Taka þarf fram að, já, ég hafði staðlaðar hugmyndir um skemmtanalíf þessa höfuðstaðs Suðurlands áður en ég lagði af stað og satt best að segja breyttust þessar hugmyndir mínar lítið í ferðinni. Það fyrsta sem við sáum þegar við keyrðum inn á bílastæðið við Hornið á Selfossi (einnig þekkt undir nafninu Samkaup hjá utanbæjarmönnum) var gul honda og ljóshærður eigandi hennar.
Kveðjuveisla Katrínar tókst með eindæmum vel þótt við hefðum raunar nokkuð rottað okkur inni í eldhúsi og rætt um daginn og veginn. Freyja varð afar kát og ákvað að fallegu kjúllaspariskórnir hennar hæfðu ekki næturlífinu á Selfossi, í staðinn skellti hún sér í rauð vaðstígvél. Með allri virðingu fyrir Selfossi og Selfossbúum, þá hef ég séð hressilegra skemmtanalíf. Á kaffihúsi kenndu við Júdas var Einar Ágúst júróvisjónstjarna að spila við daprar undirtektir hinna þriggja sem þar voru. Hann virtist þó afar kátur að fá liprar dömur (öðru nafni Freyja og Magdalena) á dansgólfið að skekja sig við villta tóna hans og hafði einmitt orð á því. Í Pakkhúsinu var lífið meira enda spilaði gleðisveitin Oxford undir dansi. Þar var raunar nokkuð mikið af fólki og hitti ég meðal annars Önnu Siggu, fyrrum vinnufélaga úr Búrfelli. Ég var glöð að sjá hana og svipta hulunni af leyndardóminum um núverandi starf hennar. Mig hafði nefnilega dreymt fyrir einhverjum mánuðum eða ári síðan að hún starfaði sem trukkabílstjóri og eftir það langaði mig svo ægilega að vita hvort ég hefði rétt fyrir mér. Það kom á daginn að Anna er mjólkurbílstjóri, ég ætti kannski að opna skyggnilýsingastofu.
Ferðin á Selfoss svalaði ekki aðeins forvitni minni um mannlíf bæjarins heldur einnig útileguþörf sumarsins, enda gistum við í tjaldi í garðinum hjá Kötu skötu og vöknuðum í svitabaði á laugardagsmorgun og skelltum okkur á KFC. Þeir eiga hrós skilið fyrir miklu betri franskar kartöflur en í Reykjavík. Látum það vera lokaorðin.

Gay pride

Ya ha pasado una semana desde que celebraron Gay pride en Reykjavík y no he escrito nada. Como muchas veces, las imagenes dicen más que míl palabras, pero bueno... A las tres por la tarde el sábado empezó el desfile por Laugavegur, la calle principal de Reykjavík. Hizo buen tiempo, más o menos, así que los del desfile no tuvieron que aguantar lluvia horrible (como en 2003) ni un frío de cojones, pero no pasaron calor los que bailaron encima de los camioneros, muchos con muy poca ropa puesta. El "drag-king" de Islandia, que habían elegido unos días antes, me pareció el más gracioso, una chica vestida de donjuan mediterráneo, muy gracioso verla y habiéndome vestido de hombre una vez, la admiré por haber descubierto una manera muy buena de ponerse barba. Quiero saber su secreto!!
Por la noche salimos de juerga, como habíamos planeado ya hace mucho Freyja y yo. El único problema fue que Freyja se enfermó y no pudo ir, pero en cambio fuimos Helga, Jónas y yo, y en Nasa (la discoteca) nos encontramos con unos norjobbers. El DJ, Páll Óskar, era muy bueno, y bailamos hasta las seis de la mañana, muy divertido. Había muchísima gente, y me encontré con familiares y amigos que no había visto desde hace míl años. También estaba la novia de Óli, que siempre me veo con ella en los bares de Reykjavík. Lo único malo de la noche era la cola para coger taxi. Tuve que esperar casi una hora. Menos mal que me encontré con un chico de mi instituto con que pude hablar. Disfrutad de las fotos!

Heilsuklikkun?

Mér er farið að líða eins og ég vinni á Heilsuhælinu í Hveragerði. Ástæðan er sú að meðal starfsfélaganna er komið upp æði fyrir netsíðu nokkurrri, sem kynnir sig á eftirfarandi hátt:
Vefurinn hot.is (Heilsa og þjálfun) er aðallega hugsaður fyrir fólk sem stundar líkamsrækt og vill geta fylgst með mataræði sínu og árangri. Hérna getur fólk semsagt skráð inn hvað það borðar yfir daginn og sér þá strax næringarinnihald fæðunnar, sem og orkuskiptingu.
Það er frábært að fólk hugsi um heilsuna (já, hljómar ótrúlegt að ég segi nokkuð slíkt) en vinnufélagarnir voru á stuttum tíma, allir búnir að skrá sig á síðuna, og farnir að telja. Svo heyrðust spurningar eins og: Hvort settuð þið fiskinn inn sem fisk í ofni eða steiktan fisk? Ég verð að lækka mig í fitu, í kvöld borða ég bara salat. Já, ég er búin að setja kvöldmatinn inn og var bara nokkuð lág í hitaeiningum.
Mér er spurn hvort þetta sé hollt? Þýðir þetta ekki að fólk fær algjöra þráhyggju varðandi hvað það borðar eða borðar ekki og hættir að hafa gaman af því? Ég segi fyrir mitt óheilsuamlega leyti að ég hyggst halda mig frá www.hot.is og kaupa mér heyrnartól til að ganga með í vinnunni. Afsakið neikvæðnina.

Spennu í lífið

Eftir æsispennandi verslunarmannahelgi hefur vikan verið enn þá viðburðaríkari hér á Kleppsveginum. Hér hefur verið brotist inn, ég þurfti að fara með mömmu á slysó og í kvöld var keyrt á bílinn okkar og ökumaðurinn stakk af. Ef til vil kvartaði ég undan því að ég vildi fútt í tilveruna, en nú verð ég að útskýra mál mitt frekar, ég vil ekki svona fútt. Annars missti ég svo að segja af lokapartýi Nordjobbara þar eð ég var á slysamóttökunni í kvöld, rétt kíkti bara í blálokin, virtist ágætisstemmning á staðnum. Enginn grátur og gnístan tanna þar á bænum. Ætli fólk sé ekki bara fegið að losna héðan af glæpaeyjunni?
Á laugardaginn langar mig að fara og fylgjast með gay pride göngunni og við Freyja erum staðráðnar í að mæta á Nasa um kvöldið til að dansa en enginn annar en Páll Óskar er plötusnúður. Hverjir vilja með?

Meme literario

No sé exactamente qué es un meme literario, pero como mi blog no tiene ningúna temática, es perfecto contestarlo, ¿no? Otro problema es que no leo mucho, pero pensando mucho atrás he encontrado unos libros que de las que me acuerdo. Tened en cuenta, no obstante, que no soy muy de literatura.
La autobiografía de Luis Buñuel: No me acuerdo del título, pero sí, que me gustó. La leí en parte para la Universidad, o la empecé por mis clases pero me empezó a gustar. A ver si la leo toda un día...
Gömda de Liza Marklund: Es el primer libro que leía en sueco, y me gustó muchísimo. Ahora mi amiga me ha dejado otro del mismo autor, me da mucha ilusión.
La vida frenética de Kate de no me acuerdo quién (alzheimer de títulos): No está mal para matar el tiempo, pero no vale para otra cosa, bastante malo.
Adrian Mole and the Weapons of Mass Destruction de Sue Townsend: La alegría cuando vi que había publicado un libro nuevo, este autor favorito mío. El libro es divertido, tal vez no igual de bueno como los anteriores de Adrian Mole, pero muy divertido.
Vale, ya se sabe. Soy poco culta...pero me da igual :)

Verslunarmannahelgi í borginni

Svo virðist sem allar helgar hjá mér fari í vitleysu, ég kem mér aldrei að verki, og verslunarmannahelgin í ár var engin undantekingin þrátt fyrir aukadag. Í ár var ég bara heima í Reykjavík, eins og raunar ég hef gert öll ár með einni undantekningu, þegar ég fór á kristilegt mót í Vatnaskógi fyrir löngu síðan. Útihátíðir hafa einhverra hluta ekki náð að lokka mig, veit ekki hvers vegna, en þótt þær hefðu lokkað mig í ár þá hefði buddan bannað, og ég haldið mig heima. En svo að ég hætti þessu blaðri, þá átti ég hina ágætustu helgi og fór m.a.s. út að skemmta mér og hafði mjög gaman af. Ferðinni var heitið í Nordjobbarapartý í fylgd Katrínar, og þaðan í miðbæinn. Yfirleitt læt ég hafa eftir mér stór orð um leiðindi skemmtanalífsins í höfuðborginni en á föstudagskvöldið skemmti ég mér stórvel og það án þess að hafa hitt Gael. Ég fékk samt að tala smávegis spænsku, það kannski bjargaði kveldinu. Kannski enginn þjóðhátíðarstíll á helginni (Jónas, já ég gerði mér grein fyrir því hversu vel þú skemmtir þér, í öll skiptin) en fínt samt.
Satt best að segja er ég samt að komast í krísu varðandi haustið. Ég veit ekkert hvað ég á að gera samhliða ritgerðarskrifum. Kannski þarf ég reyndar að taka eitt eða tvö fög í Háskólanum...það kemur í ljós...en ef ekki þá er haustið algjörlega óskipulagt. Einhverjar hugmyndir?

El viaje a Sviðnur

La verdad es que se ma han quitado las ganas de escribir sobre mi viaje a Sviðnur, la isla de la familia de Freyja a la que visitamos el fin de semana pasado, pero hay que escribir algo, supongo. Fuimos los tres, Jónas, Freyja y yo, el viernes pasado. Estuvimos hasta el domingo en la isla intentando ayudar a los padres de Freyja en construir una casita. A Freyja y a mí, sólo nos dejaron hacer cosas que luego no se verían, pero estaba muy bien, como se ve en las fotos, se nos daba bien usar el taladro y aún mejor las pausas. Me lo pasé genial y descubrí un lado precioso de mi país. Mirad las fotos, son mejores que mis palabras.

Fotos / Myndir

Hay fotos de Islandia en los enlaces de al lado: Fotos de Islandia, Fotos de Sviðnur y también algunas más de Madrid . Nýjar myndir, sjá linka hér við hliðina á: Fotos de Islandia, Fotos de Sviðnur og einnig fleiri myndir frá Madrid.

Á íslensku fyrir þá sem kvarta og kveina

Jæja, ég ákvað að segja frá í stuttu máli um hvað síðasta færsla fjallaði. Þar talaði ég nefnilega um fund okkar Gaels García Bernal og þakklæti mitt í garð móður minnar. Svo var það nefnilega að ég var stödd niðri í Norræna félagi fyrir nákvæmlega viku síðan, þegar móðir mín hringdi í mig og sagði mér að hlaupa niður á Café Oliver að sjá Gael. Til að gera stutta sögu enn styttri, þá fór ég þangað sá manninn, féll í stafi en þorði ekki að tala við hann. Og nú er ég mömmu ævinlega þakklát fyrir að vera svona glögg að þekkja hann og að hafa hringt í mig og sýnt þessu áhuga sem grúppía hefði verið stolt af. Þetta virðist ætla að verða mikið frægumannasumar. Fyrst talaði ég við Viggo Mortensen í símann, svo sá ég Gael og um helgina glytti aðeins í Björk úr leigubílnum sem hún sat í. Sá hana samt illa, viðurkenni það.
Annars er ég glöð að sjá veðrið batna örlítið, þótt ekki hafi ég svo sem kvartað og alls ekki þótt það jafnslæmt og fólk vildi meina. Reyndar sit ég inni á skrifstofu allan daginn en það er fínt að geta sest út til að borða hádegismatinn og sleikja sólina örlítið. Vonandi verður veðrið jafngott um helgina þegar við Freyja, og mögulega einhverjir fleiri, förum út í Sviðnur að stunda þrælavinnu.

La madre del año

No es que lo haya dudado mucho en el pasado, pero ahora está claro: ¡mi madre es la mejor! Ya conté en mi blog antes, creo, que mis padres habían aceptado a Gael García Bernal como su yerno pero nunca me imaginé el interés por él que tenía mi madre. Hace unos días la gente empezó a hablar de que el yerno de los sueños (de mis padres) estuviera en Islandia. Me alegré pero al mismo tiempo lo dudé. El miercolés salió en el periódico, no obstante, así que dejé de dudar. Soñé con encontrarme con él pero pensaba que no iba pasar hasta el miercolés por la noche. Yo había ido a la Asociación Nordica que está por el centro y mis padres a cenar en un restaurante/café. Llevaba un rato allí cuando mi madre me llamó hablando en códigos para decirme que Gael acababa de entrar en el restaurante y que viniera ya. Tardé unos dos minutos en llegar, porque me fui corriendo y allí lo vi. Lo vi, lo vi, lo vi. Sin duda es el hombre más guapo del mundo, con unos ojos preciosos. Es pequeñito pero perfecto. Estuve en el café un rato con mis padres y mi madre me convenció irme a los servicios mientras él estaba pero Gael tardó tanto en el baño que no llegué a cruzarme con él allí. Decidí no hablar con él (a pesar de que mi madre intentara convencerme de lo contrario) por timidez pero también porque seguro que para él lo peor es cuando la gente le molesta mientras cena tranquilamente en un país en el quinto coño. Otro día hablaremos...espero. Pero de verdad, tengo la mejor mamá del mundo, no sólo lo reconoció sino que me llamó y le pareció la cosa más normal del mundo que me viniera para allá ya. Takk mamma!

Vöknuð

Ég er farin að halda að síminn minn sé með vírus, og að þetta sé vírus sem gengur. Þegar sprengt var í hverfinu mínu í maí og ég reyndi í ofboði að ná í Evu og Jordi, sem voru heima, sagði Jordi mér að síminn hans hefði látið á hálfklikkaðan hátt. Hann hringdi í sífellu án þess að nokkur maður væri að reyna að hafa samband við hann og ekki var hægt að slökkva á þessu. Reyndar tókst það á endanum og sama var hjá mér í morgun. Klukkan tíu í morgun sendi Freyja mér sms, sem ég vaknaði við en í kjölfar sms-ins heyrðist ískurpíp úr símanum mínum. Ég vissi ekkert hvaðan þetta hljóð kom, enda úldin í morgunsárið, en eftir að hafa útilokað möguleikan á loftvarnarflautum (ég panikkaði örlítið) og hlustað eftir hljóðum úr tölvunni minni og öðrum nálægum raftækjum, áttaði ég mig á því að þetta var síminn. Ætli Vodafone séu með svona trikk svo að viðskiptavinir þeirra vakni snemma og hafi þar með meiri tíma til að hækka símareikninginn? Ég er að minnsta kosti nokkuð viss um að ég hef ekki áhuga á að eiga slíkan vekjaraklukkusíma enda algjörlega óeðlilegt að vera á fótum svona snemma morguns á laugardegi.

Óreiða í garðinum

Ég er búin að ákveða það að ég mun fá mér hús með garði og vitanlega garðyrkjumann. Haldið þið ekki að íslenskir garðyrkjumenn séu jafnsætir?

Noches interesantes en Reykjavík

Mi vida se vuelve más interesante cada día. Pasé el fin de semana viendo la tele, y cuando digo viendo la tele quiero decir viendo la tele porque me quedé en frente de la pantalla los dos días sin pausa. La razón no era sólo el aburrimiento sino también que el novio de Sigga y ella me consiguieron una serie de Desperate Housewives, la serie que empecé a ver en España. ¡Me encanta! El jardinero está casi igual de bueno como Gael García Bernal (er hann á Íslandi?) y los personajes....me gustan todos. Sí, es una obsesión, una obsesión nueva. Habiendo terminado el último episodio de la serie mientras tumbada en la bañera esta tarde, decidí salir un rato con Eva y Freyja esta noche. Hicimos lo que en islandés se llama að rúnta, que significa que vamos en coche por la calle principal y por los sitios de Reykjavík que nos surgen. Esta noche hemos ido al sitio donde trabaja Jónas para ver los barcos y los carros allí, creo que de verdad necesitamos buscarnos nuevos hobbys o bien...salir de la isla...YA.

Breytingar

Ég sagði upp sumarvinnunni eftir tæpar tvær vikur í starfi. Ástæðan var ekki sú að sorptímarit landsins voru farin að hafa samband, heldur önnur. Held samt að ég fari ekkert nánar út í hana. Ég er komin með aðra vinnu en er ekki alveg viss hvenær ég byrja, líklega bara á miðvikudaginn þar eð ég þarf að reyna að troðast að hjá vingjarnlegum tannlækni á morgun til að mér verði eitthvað úr verki á næstu dögum í stað þess að engjast um af tannpínu. Á morgun ætla ég því að vera í fríi og hef þvílík plön fyrir daginn að vika myndi ekki duga. Jæja, nú er ég leiðinleg og hætti bara þessu röfli.

¿El más guapo?

Blackie ya es famoso, pero quería probar si eso de "imageblog" funciona y pensé que Blackie sería la victima perfecta para ello. Para los que no sepan, Blackie es el perro de la familia García-Vermeulen y vive en un pueblo de Madrid llamado Soto del Real. Es un perro muy...cómo lo puedo decir..muy vivo y le gusta mucho jugar.

Húrraaaaa

Ég talaði spænsku í vinnunni :) :) :)

¡Qué bien huele!

La oficina huele a caramelos...mmmm...La razón es una fabrica de caramelos que está aquí al lado. Ahora yo quiero algo dulce...

Otro día más sin hacer mucho

Creo que poco a poco me volveré loca aquí en este trabajo, si trabajo es la palabra adecuada. Hasta ahora me parece que no he hecho nada, todo lo que hice hubiera podido hacer en un día normal en un sitio donde hay algo de hacer. No me gusta nada. Las veces que he hecho algo, por ejemplo hablado con clientes, he tenido mala suerte porque eran unos malhumorados, y yo tampoco sé lo bastante para atender bien a los clientes...nadie me enseña nada. :( Me siento otra vez como cuando tenía entre 14 y 16 años y trabajaba en una oficina....

Kit de puta

Pensé tener buenos amigos en Islandia pero ahora no sé que pensar, la verdad. Ayer, Eddpedd y Jónas me dieron mi regalo de cumpleaños, con unos meses de retraso. Es siempre divertido cuando recibes un regalo más tarde, y esta vez no era una excepción. El regalo, sí era muy divertido, pero no sé qué piensan mis amigos de mí, la verdad. Me regalaron un kit de puta, es decir una caja llena de cosas para personas intersadas en la vida de puta, o bien a las que les gusta ligar, etc. En la caja había muchas cosas; un tanga, pintalabios rojo, laca de uñas (de color rojo por supuesto), un paquete de condones, tatuajes para las uñas, test de embarazo y por último...unas esposas. ¡Qué regalo más bonito...y útil!

Ellismellir

Ég er satt best að segja farin að halda að við í vinahópnum mínum séum farin að eldast. Þessi skoðun mín kemur fram þrátt fyrir það hversu augljóst er að ég virðist afar ungleg, ef marka má vinnufélaga mína sem báðir héldu mig sautján eða átján ára. Afmælispartýið hennar Freyju, sem ég þakka henni og hrósa fyrir, bar vitni um að ellin er farin að síga á. Við systir og Eva, ásamt Jónasi, vorum síðust af vettvangi og klukkan var rétt rúmlega eitt. Og við vorum ekki á leið niður í bæ, neeei, allir á leið heim í ból og sjálf var ég svo þreytt að ég sofnaði í öllum fötunum um leið og ég kom heim.
Svo að ég fari úr einu í annað þá fannst mér svakalega fyndin fréttin um að Finnum hefði sárnað ummæli Berlusconi um matarmenningu lands síns. Hann sagði Finna ekki einu sinni vita hvað proscuitto væri og því væri eina vitið að matvælastofnun nokkur hefði aðsetur í stígvélalandinu. Dauðasynd það! Það verður gaman að vita hvort Finnar muni raunverulega sniðganga ítalskar vörur það sem eftir er sumri...ég er að spá í að senda skilaboð á Finnana mína í Madrid og benda þeim á þetta. Þær myndu þá pottþétt sniðganga Ítali...:)

La vuelta

Bueno, ya he vuelto a la tierra helada. Por supuesto no etá helada ahora...o por lo menos no la parte en que estoy yo. El viaje estuvo bien, aunque yo como siempre me quedé inconsciente casi todo el vuelo durmiendo como un bebé. Mis padres me recogieron al aeropuerto junto con mi primita, Eva. Estaba realmente bien volverlos a ver, y poderle hacer cosquillas a Eva.
Desde que volví no he hecho gran cosa. El primer día fui a la piscina porque hizo muy buen tiempo y el día después empecé a trabajar. Ahora estoy en el trabajo, lo cual demuestra lo ocupada que estoy. Es lo que más odio no tener nada que hacer en el trabajo. Jooo....

Jei

Ég er búin í prófum!!! Og ég svitna eins og svín...
He terminado los examenes. Y estoy sudando como una cerda...

Ást í loftinu

Á sídustu dögum mínum hér í Madrid er ég búin ad uppgötva hvernig best er ad ná sér í mann. Vitanlega er margt sem hafa ber í huga en ég hef í thad minnsta fundid adalhözzlstadinn, almenningssamgöngur borgarinnar. Ég er kannski ekki sú fyrsta í fjölskyldunni til ad kynnast karlmönnum á thessum vettvangi; Sigga fraenka kynntist nú víst honum Golla sínum í straetó og ónefndur fjölskyldumedlimur hözzladi í leid númer fjögur thótt ást sú hafi nú ekki leitt til hjónabands. Um helgina hef ég verid óskaplega dugleg í ástarleitinni í metróinu. Madur nokkur tók sig til ad mynda á tal vid mig á laugardaginn vegna thess ad ég var ad lesa ljód. Hann spurdi mig hvort thetta vaeru ljód sem ég vaeri ad lesa og fór ad raeda bókmenntaáhuga minn. Ég benti manninum pent á ad ég vaeri ad lesa thetta af illri naudsyn, ég myndi aldrei lesa ljód í metró nema af thví ad ég vaeri ad fara í próf á mánudaginn. Spjölludum vid svo góda stund thar til ég laumadi mér út á minni stöd. Sýnir hve metró er frábaert stadur til ad hözzla, haegt ad fara út thegar manni hentar án thess ad thad líti illa út.
Thetta dugdi nú samt ekki fyrr sama dag thegar ég var líka í metró (hafdi ruglast alvarlega á leidinn upp á rútustöd og fattadi ekki fyrr en eftir fimm stödvar ad ég var ad fara í vitlausa átt, thurfti thví ad snúa vid og fara allt til baka, asni!!!) og madur nokkur horfdi adeins á mig thar sem ég stód tilbúin ad fara út. Madurinn fór svo út á sömu stöd og gekk nánast vid hlidina á mér en tók sig svo á tal vid mig. Hann sagdist hafa séd mig kvöldid ádur í Aluche, ad ég hafi líklega verid á leid í partý med vinahópnum mínum. Ég horfdi stórum augum á manninn enda hafdi ég verid thar daginn ádur á leid í partý (vid vorum vel á minnst ekki einu sinni nálaegt Aluche) og hann sagdist hafa tekid eftir mér og langad ad tala vid mig en ekki getad né thorad thar ed hann thurfti ad fara med vini sínum og ég var jú med vinahópnum mínum. En honum thótti thad nú aldeilis heppni ad hitta mig og geta talad vid mig. Samskipti okkar voru reyndar af skornum skammti thar ed ég skildi ekki ord af thví sem hann sagdi og ég veit ekki hvort hann skildi mig. Einhverra hluta vegna gerdi ég thau reginmistök ad láta hann fá símanúmerid mitt (hugsadi ad ég fer hvort ed er heim eftir örfáa daga) og núna hringir madurinn sí og ae thrátt fyrir ad ég hafi bent honum kurteislega á í gaer, thegar ég svaradi símtali hans, ad ég hefdi engan tíma til ad hitta hann, vaeri afar upptekin vid prófundirbúning. Eflaust hefur hann ekki skilid thad...Kannski er ég bara asni ad druslast ekki til ad svara honum. Vid gaetum kannski gift okkur og átt gott líf í Nígeríu.

No puedo, todavía no

Se acerca el fin, no el fin del mundo pero casi. Me voy a casa. Hay pocas cosas que me apetecen meros en este momento pero así es la vida. Hay que ver lo positivo de volver a casa, veré a todo el mundo, podré dormir en mi cama y saldré de este país macrosauna. Creo que me va a gustar el frío por primera vez. Lo peor de todo son las despedidas. La semana pasada nos despedimos del estadounidense Glenn, aka Sr. Hump, y fue el comienzo de un sentimiento horrible en mi tripa. Me di cuenta de que ya me iba. Lo de ayer fue aún peor. Tuve que despedirme de Hel y Lee, mis finlandesas favoritas, (otros lectores finlandeses de esta página = nadie, os quiero mucho también) y fue horrible. Como soy una vikinga fuerte, no lloré pero me sentí muy triste y casi grité al hombre que intentó hablar conmigo en el autobús (da igual, era un borracho antipático). Siempre me han gustado los cambios, pero ya no, quiero tener a mis amigos cerca...lo malo es que ahora están por todas partes. Mañana vamos a celebrar nuestro último examen (jo, debería estar estudiando en vez de escribir en mi blog) y despedirnos del resto de la gente. Va a ser una pesadilla. No voy a poder despedirme de Dani, Cla, Jordi....me entran ganas de llorar sólo pensando en ello....bahaaahha. ¿Adónde he ido la Alma fuerte que se reía en momentos de despedida?

Hae, hó og jibbíjei og jibbí...

Fúff, ég er illa sofin á thessum thjódhátídardegi sökum ritgerdarvinnu fram á nótt. Hlíf greyid hefur ekki komid heim til sín í tvo daga vegna ritgerdarinnar en vid skiludum henni loksins í dag, alls 42 bladsídur af einhverju rugli. Á mánudaginn er sídasta prófid en ég aetla samt ad fara út í kvöld og halda thjódhátídardaginn hátídlegan. Góda skemmtun!

INSOMNIA

Ég held ég fari bara ad gráta. Ég get ekkert sofid....hjálp!

Siempre quejándose

No dejaré de quejarme nunca, eso está claro y mis lectores tendrán que sufrir, lo siento. Ahora estoy de examenes y me muero de aburrimiento. No es que estudie mucho, para nada, pero debería estar estudiando todo el tiempo y no me apetece nada. Por lo tanto o me aburro o tengo mala conciencia. No sé cuál es peor...
Rosa y su novio irlandés estuvieron aquí en casa este finde. Yo pensé que iban a estar aquí más pero la verdad es que apenas los vi. Salí ayer por la noche a cenar con ellos, pero poco tiempo, y al volver me caí en la cama (el colchón) y dormí toda la noche como un bebé. Esta noche al levantarme, ya se habían ido por allí. Así que no tenía ninguna excusa para no estudiar. Bah...

Besti íbúdarfélagi í heimi

Ég laerdi ad thekkja nýjar hlidar á félögum mínum hér í Madrid í gaer. Thar ed ég er ad fara ad kúka á mig í prófi á thridjudaginn fór ég um morguninn á bókasafnid til ad reyna ad laera eitthvad og var satt ad segja saemilega dugleg og laerdi til kl. 19 um kvöldid thegar ég kom heim. Hlíf maetti á bókasafnid hress og kát og vard hálffúl á svipinn thegar ég sagdist aetla ad fara heim seinni part dags. Thegar út var komid tókst henni ad sannfaera mig um ad fylgja sér nidur í bae, hana vantadi alveg naudsynlega eitthvert drasl úr Corte Inglés. Á undarlegan máta tókst henni ad sannfaera mig og einhvern veginn leid mér eins og ég vaeri ad draga hana fram og aftur. Hún var eins og sönn eiginkona. Vid kíktum í H&M og vorum thar lengi og ég fór ad hafa áhyggjur af thví ad Rosa vaeri kannski komin í Boltañagötu. Ég fékk sms og vid ákvádum ad skella okkur adeins út um kvöldid, kíkja í partý og keyptum okkur thví veisluföng á leidinni heim. Thegar heim kom, opnadi ég hurdina og íbúdin var full af fólki. SURPRISE PARTY í tilefni heinmfarar minnar, sem Jordi hafdi skipulagt án thess ad ég yrdi nokkurs vör. Hann hafdi fengid félaga mína hér í samstarf vid sig og einnig bodid nokkrum kunningjum sínum sem ég thekki. Í bodi voru drykkir og matur, rosalega fínt!!! TAKK TAKK JORDI! Og thid hin fyrir ad hjálpa til...