9.7.12

Ferðadagbók frá Spáni: Færsla 2

Titillinn á þessu í dag er reyndar rangur. Við höfum ekki eingöngu haldið okkur á Spáni heldur skelltum við okkur yfir til Frakklands í tvo daga og ætlum reyndar þangað aftur á morgun. Clarisse og fjölskylda búa í tveggja tíma akstursfjarlægð frá San Sebastián. Það var auðvitað frábært að hitta þau öll og Maggi var sérstaklega hrifinn af hundinum hennar, honum George. Bærinn var undirlagður af flamenco-hátíð, spænsk tónlist, dans og matur um allt. Mjög skemmtilegt.

Í gær fórum við til Vitoria, sem er borg í um það bil 100 kílómetra fjarlægð frá San Sebastián, í suðvestur átt. Við vissum svo sem lítið sem ekkert um þessa borg en hún kom á óvart. Hún er mjög falleg og ekki síst mjög hreinleg. Við fórum á olíuflipp, borðuðum steiktar kartöflur, steikta rabas (sem er ekki svo ólíkt smokkfiski, veit ekki hvað það er nákvæmlega) og svo handgert snakk sem var til sölu á Festival de naciones. Festival de naciones er þjóðahátíð sem byggðist upp á sölubásum fyrst og fremst. Margt þarna var nú ekki hægt að tengja sérstaklega við eitt land frekar en annað, til dæmis voru þarna seldir pottar og plastlok til að hindra að sjóði upp úr. Inn á milli voru samt flottir munir, til dæmis babúskur (því miður fundum við enga með Pútín-mynd til að gefa Evu Dögg) og flottar afrískar dúkkur.

Annars nutum við líka laugardagsins hér í San Sebastián þótt við hefðum eiginlega ekki gert neitt sérstakt. Við fórum reyndar út að borða á frekar fínan stað. Það sem var fínt við staðinn var aðallega að hann var dúkaður með hvítu og servíetturnar voru úr taui, allt voðalega hvítt. Eftir að hafa séð parið á næsta borði, sem var með skjannahvítan barnavagn, bæði klædd í hvít og ljós föt og með barnið í ljósum kjól, leið mér eins og subbu. Ekki síst eftir að ég byrjaði að subba allt út með bolognesesósu. Tvær servíettur og dúkurinn urðu sósunni að bráð. Minn hluti borðsins var subbulegri en hjá Magga. Maggi fékk svo að fara út og leika sér á leikvelli. Hann reyndi í sífellu að vega salt við aðra krakka en í hvert sinn sem barnið birtist með sólhattinn sinn létu krakkarnir sig hverfa. Frekar fúlt. Afganginum af deginum eyddum við svo í rölt. Við löbbuðum um gamla hverfið og eins nýrri hluta miðborgarinnar, borðuðum ís og keyptum í matinn. Æðislegt og fáránlegt að Maggi hafi nennt að rölta um svona lengi og gera ekkert.

Í dag ætlum við til Bilbao. Feðgarnir voru að labba út til að fá sér morgunmat þegar þeir sjá mús í garðinum. Hvað gerir pabbinn? Jú, hann hleypur hoppandi inn og lokar út á verönd - en skilur barnið eftir. Vonandi lendi ég aldrei í neyð með honum!