Ergelsid yfir ad hafa ekki verid á landinu thegar leynilegur ástmadur minn, Gael García Bernal, kíkti á klakann var mikid. Gódkunningjar og foreldrar huggudu mig reyndar med lofordum um ad klippa út vidtöl vid kauda og annad efni um hann en engu ad sídur var ég fremur sár yfir ad hafa misst af frábaeru taekifaeri til ad vera í sama herbergi og thetta god. Núna er ég samt farin ad líta á björtu hlidarnar á tilverunni og thessari heimsókn hans. Tilveruna lít ég bjartari augum eftir ad ég uppgötvadi uppáhaldssíduna hennar Sigrúnar Thallar og reiknadi út ad 88% líkur vaeru á ad samband okkar Gaels myndi ganga upp og heimsóknin finnst mér jákvaedari vegna thess ad thetta thýddi thad ad pabbi og mamma fengu ad kynnast tilvonandi tengdasyninum. Thótt mömmu thaetti "hinn gaeinn" saetari var hún baerilega sátt vid Mexíkóann minn og thau hjónin virdast hafa samthykkt Gael sem tengdason, annad er a.m.k. ekki haegt ad lesa út úr thessu tölvuskeyti sem pápi gamli sendi mér í dag undir titlinum "Garcia":
Mamma þín sagðist hafa séð viðtal við leikarann Gael Garcia. Hún sagði að hann væri greinilega bæði flottur og klár maður. Vona að þú hafir það gott.
Ástarkveðja
Pabbi
Eina áhyggjuefni mitt er thad ad mamma virdist ekki hafa fulla trú á ad mér muni takast ad naela mér í pilt (hún veit kannski ekki ad Jordi hitti Gael úti á flugvelli um daginn) thar ed í dag skrifadi hún mér í emaili um ástarmöguleika mína heima á Íslandi. Engir litháenskir verkamenn en samt...